آیا آب معدنی برای کلیه‌های سنگ‌ساز مضر است؟
بهتر است در ابتدا یک تعریفی از انواع آب داشته باشیم. آب معدنی طبیعی را باید از یک منبع زیرزمینی و محفوظ از هر گونه آلودگی برداشت و بطور مداوم تست شود، هیچگونه عمل دیگری به جزء تصفیه با دی اکسید کربن یا تصفیه عادی رویش انجام نشود و در همان منبع آب مربوطه داخل بطری ریخته شود. به علاوه این آب باید دارای ترکیبات خاص شیمیایی باشد.
آب‌های معدنی طبیعی در مقایسه با انواع دیگر آب‌های بطری‌ای دارای بهترین کیفیت هستند. در عین حال آب چشمه نیز از یک منبع زیرزمینی مشخص می‌آید. این آب نیز باید در همان محل داخل بطری ریخته شده و با استانداردهای شیمیایی و میکروب‌شناسی سازگار باشد. تنها عملی که می‌تواند روی این آب انجام شود تصفیه با دی اکسید کربن یا تصفیه عادی است.
آب آشامیدنی به هر آبی داخل بطری ریخته شده باشد گفته می‌شود. ممکن است از هر منبع آبی‌ای باشد و چه بسا این منبع زیرزمینی هم نباشد. حتی می‌تواند از آب‌های معمول لوله‌کشی بوده یا از منبع اصلی توسط تانکر به کارخانه پُر کننده بطری فرستاده شود. کارشناسان با توجه به فواید املاح معدنی موجود در آب معدنی مصرف آن را بطور دائم توصیه نمی‌کنند. بویژه برای افرادی که کلیه، مثانه و مجاری گوناگون بدن مستعد سنگ‌سازی هستند. سنگ‌سازی بدن به دلیل تغییر غلظت املاح تسریع می‌شود.
همانطور که کمبود آب در بدن مشکلات خاصی نظیر سردرد، خستگی و عدم تمرکز ایجاد می‌کند، مصرف آب نامناسب هم می‌تواند مشکلاتی ایجاد کند. مصرف آب‌های معدنی برای مسافرت یا مواقعی که از کیفیت و سلامت آب مطمئن نیستیم، توصیه می‌شود اما مصرف دائمی آن، خیر. بیشتر آب‌های معدنی سرشار از سدیم هستند که مصرف مداوم آنها به بیمارانی که فشار خون بالا و مشکلاتی قلبی دارند، توصیه نمی‌شود.
همچنین از مصرف بیش از حد آب‌های معدنی گازدار نیز خودداری کنید، چرا که گازهای دی اکسید کربن می‌تواند به مینای دندان صدمه زده و برای افراد دچار ریفلاکس و نفخ مخاطره‌آمیز باشد.
