چرا نیوتن را پدر علم فیزیک می‌نامند؟

آیزاک نیوتن (Isaac Newton) یکی از بزرگترین دانشمندان و ریاضیدانان جهان است. او در نخستین روز کریسمس سال 1642 میلادی در وولستورپ واقع در لینکلن شایر متولد شد. در همین سال گالیله، دانشمند بزرگ و مشهور ایتالیایی درگذشت.

نیوتن در 12 سالگی به مدرسه‌ای در گرانتام واقع در 8 کیلومتری وولستورپ فرستاده شد. او از 18 سالگی به کالج ترینیتی در دانشگاه کمبریج رفت. در آنجا او متوجه علاقه و استعداد شدید خود به ریاضیات شد. در سال 1669 میلادی نیوتن در حالی که فقط 26 سال داشت، استاد ریاضیات دانشگاه کمبریج شد.

نیوتن در کودکی علاقه شدیدی به ساختن اسباب بازی‌های مکانیکی داشت. گفته می‌شود که در یکی از روزها، وقتی او سخت مشغول تفکر بود، متوجه افتادن سیبی از درخت شد. بلافاصله این سوال در ذهن او به وجود آمد که چرا سیب روی زمین می‌افتد و به سمت آسمان نمی‌رود؟ او مدت‌ها در مورد این سوال فکر کرد. تا اینکه سرانجام موفق به کشف قانون جاذبه عمومی شد. طبق این قانون، تمامی اجسام موجود در جهان یکدیگر را با نیرویی که با مجذور فاصله آنها نسبت عکس دارد، جذب می‌کنند. او ثابت کرد که زمین اجسام را به سوی مرکز خود جذب می‌کند. به همین جهت وقتی شئی را بالا می‌اندازیم، دوباره به طرف زمین باز می‌گردد.

این دانشمند بزرگ، بسیاری از معماهای جهان هستی را حل کرد. او نشان داد که نور سفید خورشید از 7 رنگ مختلف تشکیل شده است. او این رنگ‌ها را به کمک یک منشور از یکدیگر جدا کرد. به علاوه نشان داد که ترکیب این هفت رنگ مجدداً باعث به وجود آمدن نور سفید می‌شود. نیوتن اولین تلسکوپ بازتابی را ساخت. او در سال 1704 میلادی نتیجه تحقیقات و بررسی‌های خود را در مورد نور و رنگ در کتابی به نام نورشناسی منتشر کرد.

نیوتن موفق به کشف قوانین سه‌گانه حرکت شد. او قانون جاذبه عمومی و قوانین حرکت را در کتاب اصول تشریح کرد. این کتاب یکی از بزرگترین و با ارزش‌ترین کتاب‌های علمی است که تاکنون منتشر شده است. در واقع او با کشف این قوانین، علم فیزیک را پایه‌گذاری کرد. به همین دلیل او را پدر علم فیزیک می‌نامند.

نیوتن در سال 1689 میلادی نماینده مجلس شد. او در سال 1703 میلادی به ریاست انجمن سلطنتی منصوب شد و تا پایان عمر ریاست این انجمن را بر عهده داشت. نیوتن در بیستم مارس سال 1727 در سن 83 سالگی چشم از جهان فرو بست.

منابع

1. کتاب چرا، چطور، چگونه؟ نوشته دکتر سونیتا گوپتا و دکتر نینا آگراوال. ترجمه پریسا همایون روز و پریچهر همایون روز. موسسه نشر و تحقیقات ذکر. تیر 1393.