چرا زمانی که گم می شویم دایره وار به دور خود می چرخیم؟

با هر شخصی که می شناسید، می توانید شرط ببندید که او با چشم بسته در خط مستقیم راه برود بدون آنکه از مسیر منحرف شود. مطمئن باشید شرط را خواهید بُرد.

افرادی که در مه، طوفان و یا برف گم می شوند، اغلب به تصور اینکه در مسیر مستقیم به جلو می روند ساعت ها راه پیموده، ولی بعد از مدتی دوباره به همان نقطه اول باز می گردند. دلیل این اتفاق این است که بدون راهنمایی چشم هایمان، نمی توانیم در مسیر مستقیم حرکت کنیم و این بدان معناست که بین سمت چپ و راست ما تعادل درستی وجود ندارد. برای مثال، قلب در طرف چپ بدن و کبد در سمت راست آن قرار دارد. اسکلت بدن ما نیز نامتقارن است. ستون فقرات ما نیز کاملاً راست نیست، ران ها و پاهای ما در طرفین بدن با هم متفاوتند و همه اینها به این معنی است که ساختمان عضلات بدن ما تقارن ندارند.

ماهیچه ها و عضلات ما در طرفین چپ و راست با هم متفاوتند، بنابراین بر نحوه راه رفتن ما تاثیر می گذارند. زمانی که چشم های خود را می بندیم، گام برداشتن توسط عضلات و استخوان بندی بدن کنترل می شود، چون یکی از طرفین کنترل بیشتری در گام برداشتن دارد، بنابراین راه رفتن ما به شکل دایره خواهد بود.

ضمناً علاوه بر عضلات پا، عضلات دست نیز در این امر دخیل هستند. آزمایش هایی مبنی بر اینکه افراد با چشم بسته تلاش کرده اند تا اتومبیلی را در خط مستقیم برانند انجام شده که در همان 20 دقیقه اول تمام این افراد از جاده خارج شده اند.

پس بهتر است زمانی که قدم می زنید و یا اتومبیل می رانید، چشم هایتان را خوب باز نگه دارید!

[toggle title=”برای مشاهده منابع اینجا کلیک کنید.” state=”close” ]

مقاله علمی و آموزشی «چرا زمانی که گم می شویم دایره وار به دور خود می چرخیم؟»، نتیجه ی تحقیق و پژوهش، گردآوری و نگارش هیئت تحریریه پورتال یو سی (شما می توانید) می باشد. در این راستا کتاب به من بگو چرا و چگونه، نوشته ی آرکادی لئوکوم و ترجمه سعید درودی از انتشارات بهزاد، منتشر شده در 1391 با شابک 8-57-5959-964 به عنوان منبع اصلی مورد استفاده قرار گرفته است.

[/toggle]