پیرگوشی چیست؟

پیرگوشی نوعی افت شنوایی است که بتدریج با بالا رفتن سن در بیشتر افراد ایجاد می شود. کم شنوایی (Hearing Loss) در سنین سالمندی شایع است. حدود 30 الی 35 درصد بزرگسالان در 65 تا 75 سالگی دچار کم شنوایی هستند. تخمین زده می شود 40 تا 50 درصد افراد بالای 75 سال شنوایی شان افت کرده باشد.

کم شنوایی های مربوط به پیرگوشی، غالباً در اصوات فرکانس زیر یعنی همان فرکانس های بالا است. به عنوان مثال برای بعضی افراد، شنیدن صدای چهچهه یک پرنده یا صدای زنگ زدن تلفن نزدیک شان مشکل است. ولی ممکن است همان فرد بتواند صدای بم کامیونی را از پایین خیابان بشنود. یادتان باشد در پیرگوشی قرار نیست شما صداها را نشنوید تا به شنوایی شناس مراجعه کنید، بلکه هر گونه مشکل در تشخیص اصوات و کلمات می تواند ناشی از پیرگوشی باشد.

در صورت وجود پیرگوشی، اصوات آهسته تر و با وضوح کمتر به نظر می رسند. این مسئله سبب می شود شنیدن و درک گفتار مشکل تر شود. افراد دچار پیرگوشی ممکن است چند مورد از موارد زیر را تجربه کنند:

• به نظر می رسد دیگران به صورت نجوا یا زمزمه صحبت می کنند.
• شنیدن و افتراق اصوات زیر مانند «س» و «ش» برای آنها مشکل است.
• درک محاورات بویژه در صورت وجود اصوات زمینه ای مشکل است.
• شنیدن صدای مردان از صدای زیر زنانه برایشان راحت تر است.
• برخی اصوات آزاردهنده یا خیلی بلند به نظر می آیند.
• ممکن است دچار وزوز گوش (صدای زنگ، غرش یا هیس هیس در یک یا هر دو گوش) هم باشند.

در بیشتر موارد، علت آن تغییرات گوش داخلی فرد است که با بالا رفتن سن به وجود می آید. اما تغییرات گوش میانی یا تغییرات کلی در راه عصبی شنوایی به مغز نیز ممکن است سبب بروز کم شنوایی شوند. پیرگوشی غالباً در هر دو گوش است و هر دو را به یک اندازه تحت تاثیر قرار می دهد. از آنجا که روند افت شنوایی تدریجی است، افرادی که دچار پیرگوشی می شوند ممکن است متوجه کم شدن شنوایی خود نشوند.

کم شنوایی حسی عصبی، بر اثر اختلال در گوش داخلی یا عصب شنوایی ایجاد می شود. پیرگوشی معمولاً یک اختلال شنوایی حسی – عصبی است و در بیشتر موارد بر اثر تغییرات تدریجی گوش داخلی ایجاد می شود. در برخی مواقع نیز پیرگوشی ناشی از مشکلات عروقی است که با درگیری عروق حلزونی، موجب کاهش شنوایی برگشت ناپذیر می شود. این حالت در بیماری قلبی، فشارخون بالا، اختلالات رگی ناشی از دیابت یا دیگر اشکالات خونی به وجود می آید.

مجموعه ای از عوامل مانند قرار گرفتن در معرض اصوات مربوط به ترافیک یا کارخانجات صنعتی، محیط های کاری پُر سر و صدا، تجهیزات صدادار و موسیقی بلند در طی سالیان متوالی نیز می توانند سبب ایجاد کم شنوایی حسی – عصبی شوند. کم شنوایی حسی – عصبی غالباً به دلیل آسیب دیدن سلول های مویی (گیرنده های حسی گوش داخلی) ایجاد می شود. این امر ممکن است بر اثر عوامل ارثی، بالا رفتن سن، بیماری های مختلف و اثرات جانبی برخی داروها (آسپرین و بعضی آنتی بیوتیک ها) باشد.

برای بررسی شنوایی خود به راحتی می توانید با مراجعه به نزدیکترین کلینیک شنوایی، ارزیابی کاملی از وضعیت گوش خارجی، میانی و داخلی و همینطور عملکرد عصب شنوایی پیدا کنید. درمان به موقع و استفاده از تقویت کننده های صوتی به راحتی می تواند جلوی پیشرفت کم شنوایی شما را بگیرد.

منابع

مقاله علمی و آموزشی «پیرگوشی چیست؟»، نتیجه ی تحقیق و پژوهش، گردآوری و نگارش هیئت تحریریه پورتال یو سی (شما می توانید) می باشد. در این راستا مقاله دکتر نیما رضازاده – دکتری تخصصی ادیولوژی – در روزنامه جام جم به عنوان منبع اصلی مورد استفاده قرار گرفته است.