دوربین دید در شب چگونه کار می‌کند؟
احتمالاً اولین فکری که به هنگام شنیدن دوربین دید در شب به ذهن شما می‌رسد، این است که دوربین دید در شب، نوعی سیستم جاسوسی و یا کلک سینمایی است. ممکن است بپرسید: این سیستم‌ها واقعاً چگونه کار می‌کنند؟ آیا واقعاً کسی می‌تواند در تاریکی چیزی را ببیند؟ جواب مثبت است.
شما با یک دستگاه معمولی دید در شب، در تاریکی شب، بدون ماه می‌توانید یک شخص را در فاصله 180 متری خود به وضوح ببینید. دستگاه‌های دید در شب می‌توانند با دو روش کاملاً متفاوت کار کنند، تکنولوژی بکار رفته در آنها عبارتند از:
- بهسازی (تقویت) تصویر: این روش با جمع کردن نورهای ضعیف شامل طیف پایین مادون قرمز کار می‌کند. این طیف نوری در فضا وجود دارند، ولی با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نیستند.
- تصویرسازی حرارتی: این تکنولوژی با شکل طیف بالای مادون قرمز کار می‌کند. این طیف نوری را وسائل حرارت‌زا مثل تانک‌ها، اتومبیل‌ها و حتی بدن انسان ساطع می‌کنند. به همین علت اشیاء گرم‌تر نظیر انسان‌های زنده در مقایسه با دیگر اشیاء، نظیر درختان و ساختمان‌ها نور بیشتری منتشر می‌کنند. در چنین دوربین‌هایی، افراد در حال حرکت که توده‌ای گرم محسوب می‌شوند، همچون سایه‌های قرمز رنگ متحرک دیده می‌شوند و کاربر آنها را به راحتی شناسایی و رویت می‌کند.
در این مقاله، شما می‌توانید با تکنولوژی و نحوه عملکرد دوربین‌های دید در شب آشنا شوید، ولی ابتدا بهتر است در مورد اشعه مادون قرمز بدانیم.
مادون قرمز (Infrared Radiation یا IR)
طیف مادون قرمز نسبت به طیف نور مرئی، طول موج بلندتری دارد، و چشم انسان آن را نمی‌بیند. نور مرئی را عناصری که بسیار گرم شده باشند، مثل شعله شمع، لامپ و خورشید ساطع می‌کنند، ولی نور مادون قرمز را وسائلی منتشر می‌کنند که حرارت کمی داشته باشند، مثل بدن انسان. چشم انسان فقط توسط وسائل آشکارسازی مادون قرمز قادر به دیدن این طیف نوری است.
طیف مادون قرمز به سه بخش تقسیم می‌شود:
- طیف انتهایی
- میانی
- حرارتی
طیف انتهایی و میانی در سیستم‌های الکترونیکی مثل کنترل از راه دور استفاده می‌شوند. سیستم کار دوربین‌های دید در شب حرارتی بر اساس اختلاف دمای اهداف است. طیف حرارتی نیز بخش اعظم طیف مادون قرمز را در برگرفته است که توسط اشیاء گرم منتشر می‌شوند.
دوربین‌های تقویت تصویری
دوربین‌های دید در شب که نور را تقویت می‌کنند، برای اولین بار در جنگ جهانی دوم بکار گرفته شدند. شیوه کار این دستگاه‌ها چنین بود که ابتدا نور نامرئی مادون قرمز توسط یک ردیف پروژکتورهای مخصوص به محیط تابانده می‌شد و پس از آن، دوربین‌های دید در شب به راحتی منابع در حال حرکت را مشاهده و نابود می‌کردند. از آن زمان به بعد، دوربین‌های پیشرفته‌تری ساخته شد که به کمک نور ضعیف مادون قرمز ساطع شده توسط ماه و ستارگان کار می‌کرد. دوربین‌های امروزی که در ارتش‌های مدرن بکار گرفته می‌شوند قادرند در شب‌های بدون ماه و تاریکی مطلق و با حساسیت زیاد به ضعیف‌ترین نور مادون قرمز، اهداف دشمن را تحت نظر بگیرند.
دوربین‌های دید در شب در انواع مختلفی تولید می‌شوند. یکسری از این دوربین‌ها روی اسلحه سربازان نصب می‌شود تا به هنگام حرکت در شب مشکلی نداشته باشند و نوع دیگر در روی دوربین‌های فیلمبرداری در هواپیماها و هلیکوپترهای جاسوسی نصب می‌شوند تا در شب‌ها بتوانند مواضع دشمن را فیلمبرداری کنند.
دوربین‌های تصویرساز حرارتی
تعداد زیادی از دوربین‌های دید در شب حرارتی دارای تجهیزاتی هستند که قادر می‌باشند عناصری را شناسایی کنند که دمای آنها بین 20- تا 200 درجه سانتیگراد باشند و همچنین حساس به اختلاف دمای تا یک درجه سانتیگراد هستند. البته دوربین‌های پیشرفته و گران قیمتی هم وجود دارد که دارای حساسیت و قدرت تفکیک‌پذیری فوق‌العاده‌ای هستند. این دوربین‌ها قادرند اختلاف دمای صدم درجه سانتیگراد را در فاصله 300 متری به راحتی تشخیص دهند.
بسیاری از مردم مایل هستند که دنیای بدون نور را تجربه کنند. جانورشناسان می‌خواهند نحوه رفتار حیوانات در شب را ببینند. خلبانان و دریانوردان با داشتن سیستم دید در شب می‌توانند مسیر خود را به راحتی در شب ادامه دهند. داشتن دوربین دید در شب برای شما مفید و جالب خواهد بود.
منابع
- HowStuffWorks. ترجمه بهنام زاده.
