چرا بدن ویتامین C را ذخیره نمی‌کند؟

آیا می‌دانید که زمانی ملوانان نیروی دریایی بریتانیا را Limey می‌نامیدند؟ این بدان علت بود که از اوایل سال‌های 1600، زمانی که کمپانی‌های هند شرقی، میوه‌های تازه را برای مسافرت‌های دریایی تهیه می‌دیدند، به ملوانان مرکبات داده می‌شد. دلیل انجام این کار چه بود؟ جلوگیری از یک بیماری خطرناک به نام اسکوربوت.

برای صدها سال، ملوانان از این بیماری هراس داشتند. افرادی دچار این بیماری می‌شدند که قادر به تهیه میوه‌ها و سبزیجات تازه نبودند و به مدت طولانی از گوشت‌ها و غذاهای مانده استفاده می‌کردند. البته آبلیمو از این بیماری جلوگیری می‌کرد.

چون در آبلیمو ماده‌ای وجود داشت که بدن برای عملکرد طبیعی خود به آن نیازمند بود. امروزه می‌دانیم که این ماده، ویتامین ث (C) یا اسید آسکوربیک است. حال اگر ملوانان به مقدار کافی غذا دریافت می‌کردند، چرا ویتامین C مورد نیاز آنها تامین نمی‌شد؟ زیرا این ماده سریعاً بوسیله حرارت، ذخیره‌سازی یا در مجاورت هوا از بین می‌رود و هنگامی که اکثر غذاها از قبل تهیه و نگهداری می‌شد (مانند کنسروها)، ویتامین C موجود در آنها از بین می‌رفت.

مسئله دیگری نیز در ارتباط با ویتامین C وجود دارد. تقریباً تمام پستانداران قادرند ویتامین ث را در کبد خود بسازند و به این علت از کمبود آن رنج نخواهند برد. اما انسان، میمون و خوکچه‌های هندی تنها پستاندارانی هستند که قادر به تهیه ویتامین C در بدن خود نیستند و باید از طریق غذا آن را دریافت کنند. ویتامین ث به راحتی در بدن ذخیره نمی‌شود. البته به مقدار ناچیز در بدن ذخیره می‌شود که برای تامین نیاز ما کافی نیست.

تمامی این موارد ضرورت دریافت دائم ویتامین C را موجب می‌شوند. بهترین منابع تولید ویتامین ث، پرتغال، لیمو، گریپ فروت، طالبی و توت فرنگی می‌باشند. البته برخی از افراد برای تامین ویتامین لازم برای بدن و تکمیل میزان دریافتی ویتامین از قرص‌های ویتامین استفاده می‌کنند. اما بهترین کاری که باید انجام داد، استفاده از یک رژیم غذایی متعادل است، بطوریکه تمام ویتامین‌های مورد نیاز بدن دریافت شود.

مشورت با یک پزشک قبل از مصرف ویتامین اضافی به شکل مکمل‌های دارویی، ضروری است.

منابع

1. کتاب به من بگو چرا و چگونه. نوشته آرکادی لئوکوم. ترجمه سعید درودی. انتشارات بهزاد. 1391.