ترک اعتیاد به اپیوئیدها

اپیوئیدها، موادی هستند که معمولاً برای درمان درد تجویز می شوند. این دسته مواد بدست آمده از خشخاش مانند مورفین، کدئین، هروئین، تریاک و داروهای سنتتیک مانند هیدروکدون و اکسی کدون (که تاثیراتی مشابه دارند) را شامل می شود. اگرچه این داروها، درمان های بسیار مفیدی برای درد هستند، ولی ممکن است وابستگی فیزیکی و اعتیاد ایجاد کنند. بر اساس آمار موسسه ملی سوء مصرف دارو در ایالات متحده آمریکا، حدود 36 میلیون نفر از مردم دنیا، اپیوئیدها را به شکل سوء، مصرف می کنند.

کاهش یا متوقف کردن میزان مصرف اپیوئیدها، علائم ناشی از ترک را ایجاد می کند. این امر زمانی صادق است که از این مخدرهای دارویی با دوز بالا و بیش از چندین هفته استفاده شود که در این صورت بسیاری از سیستم های داخلی بدن دچار تغییرات شده و به اعتیاد منجر می شود.

در این مقاله شما می توانید با ترک اعتیاد به داروهای اپیوئید آشنا شوید.

علائم ترک به این خاطر ایجاد می شود که بدن برای مطابقت با شرایط بدون مواد مخدر به زمان نیاز دارد. این علائم از حالت ملایم تا شَدید را شامل می شود.

اپیوئیدها به گیرنده های اپیوئیدی در مغز، نخاع و دستگاه گوارش متصل شده و تاثیرات خود را بر جای می گذارند. البته مغز به صورت طبیعی، اپیوئیدهای مورد نیاز خود را که در کاهش درد، کاهش سرعت تنفس و حتی درد پیشگیری از افسردگی و اضطراب موثر هستند، می سازد. با این حال، داروهای اپیوئیدی موجود در بازار با عملکردی مشابه عملکرد اپیوئیدهای طبیعی، اثرات یکسانی را ایجاد می کنند.

علل ایجاد علائم ترک اعتیاد

در صورتی که به مدت طولانی از مواد مخدر استفاده می کنید، بدن شما نسبت به تاثیرات آن مقاوم می شود. بنابراین با گذشت زمان برای تاثیرگذاری به مقادیر بیشتری از آنها نیاز دارد.

استفاده طولانی مدت از این داروها در گیرنده های عصبی مغز تغییراتی ایجاد می کند، به شکلی که باعث می شود گیرنده ها برای انجام فعالیت طبیعی خود به آنها وابستگی پیدا کنند. علائم ترک مواد مخدر، پاسخ فیزیکی بدن به عدم وجود ماده مخدر است.

علائم ترک اعتیاد

این علائم ممکن است در افراد مختلف به اشکال متفاوت بروز کنند ولی بطورکلی علائم اولیه ترک، 24 ساعت پس از توقف مصرف ایجاد شده و شامل موارد زیر می باشد:

• درد عضلانی
• بی قراری
• اضطراب
• اشک ریزی
• آبریزش بینی
• تعریق زیاد
• مشکل در خوابیدن
• خمیازه کشیدن

علائم بعدی که ممکن است با شدت بیشتری بروز کنند، شامل موارد زیر می باشد:

• اسهال
• انقباضات شکم
• مور مور شدن پوست
• حالت تهوع و استفراغ
• گشاد شدن مردمک چشم و احتمالاً تاری دید
• تند شدن ضربان قلب
• فشار خون بالا

با این حال اگرچه این علائم ناخوشایند هستند ولی معمولاً طی 72 ساعت تا یک هفته پس از ترک، به طرز چشمگیری کاهش می یابند.

درمان های موجود برای ترک اعتیاد به اپیوئیدها

ترک اپیوئیدها ممکن است بسیار آزاردهنده باشد. درد ناشی از ترک اعتیاد می تواند با استفاده از استامینوفن، آسپرین یا داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن درمان شود. مصرف مایعات و استراحت کافی می تواند در درمان فرد موثر باشد.

داروهای ترکیبی شامل اپیوئیدهای ضعیف (بوپرنورفین) و مسدود کننده اپیوئیدی (نالوکسان) باعث ایجاد علائم ترک اعتیاد شده و شدت و طول مدت دفع مواد مخدر از بدن را کوتاه تر می کنند. البته متادون برای درمان طولانی مدت استفاده می شود؛ در حالی که متادون یک اپیوئید قوی است اما مصرف کاهشی و کنترل شده آن می تواند علائم ناشی از ترک اعتیاد را کاهش دهد.

مشکلات ناشی از ترک اعتیاد

تهوع و استفراغ می تواند منجر به ورود محتویات استفراغ به درون شش ها و عفونت ریه شود.

اسهال، یکی دیگر از علائمی است که به دلیل بر هم زدن تعادل آب و الکترولیت می تواند منجر به ایجاد مشکلات قلبی خطرناک شود، به همین خاطر لازم است مایعات از دست رفته بدن جبران شود.

در پروسه ترک اعتیاد این نکته مهم است که همواره پزشک را در جریان وضعیت خود قرار دهید و نهایت همکاری را با وی داشته باشید، چرا که این امر ترک را برای شما راحت تر خواهد ساخت و از عواقب بعدی آن نیز جلوگیری می کند. سلامتی شما آرزوی ما است.

منابع

مقاله علمی و آموزشی «ترک اعتیاد به اپیوئیدها»، نتیجه ی تحقیق و پژوهش، گردآوری و نگارش هیئت تحریریه علمی پورتال یو سی (شما می توانید) می باشد. در این راستا مقاله وب سایت HealthLine ترجمه مجله سلام سلامت، به عنوان منبع اصلی مورد استفاده قرار گرفته است.