چرا در گذشته از زالو برای درمان بیماری استفاده می شد؟

زالو نوعی کرم لزج (چسبنده) است که دو بادکش (یک بادکش بزرگ در انتهای بدن و بادکشی کوچک تر در دهان) دارد. این جانور ماهیچه های نیرومندی دارد که با آنها می تواند بدنش را منبسط یا منقبض کند.

بیشتر زالوها از خون موجودات دیگر تغذیه می کنند. به عبارتی زالو با سوراخ کردن پوست طعمه، به آن چسبیده و ماده ای ترشح می کند که مانع لخته شدن خون می گردد و سپس خون را می مکد. اندازه زالو با مکیدن خون به چندین برابر حد عادی افزایش می یابد.

وقتی زالو به پوست بچسبد، کندن آن بسیار دشوار است. البته اگر رویش نمک بمالید، چیزی نمی گذرد که از پوست جدا شده و می میرد.

یکی از انواع زالوها وارد مجراهای تنفسی شده و به مکیدن خون مشغول می شود. این جانور با مکیدن خون، چنان متورم می شود که نای را مسدود کرده و موجب خفگی می گردد.

در قدیم مردم علت برخی بیماری ها را زیاد بودن خون در بدن می دانستند. به همین سبب پزشکان بر بدن بیمار زالو می انداختند. امروزه از اهدای خون (در افراد سالم) و حجامت استفاده می شود و البته زالو درمانی هنوز هم در طب سنتی کاربرد دارد.

منابع

مقاله علمی و آموزشی «چرا در گذشته از زالو برای درمان بیماری استفاده می شد؟»، نتیجه ی تحقیق و پژوهش، گردآوری و نگارش هیئت تحریریه علمی پورتال یو سی (شما می توانید) می باشد. در این راستا کتاب بخوانید و بدانید، ویراستار بی تو ساگال و ترجمه سپیده عندلیب و حسین یاسینی از انتشارات پیکان، منتشر شده در اسفند 1384 با شابک 3-72-6229-964-978 به عنوان منبع اصلی مورد استفاده قرار گرفته است.