سندروم رینود چیست؟

سندروم رینود عبارت است از حالتی که رگ های خونی انگشتان دست ها و پاها، واکنش شدیدی به سرما یا استرس نشان می دهند. عموماً این مشکل خطرناک نیست اما در برخی از افراد، این کاهش جریان خون می تواند مشکلات جدی به وجود بیاورد.

وقتی هوا سرد است، بدن شما برای حفظ گرما، جریان خون به نقاط انتهایی بدن مثل دست ها و پاها را محدود می کند. برای این منظور، سرخرگ های کوچک این اندام ها منقبض می شود. اگر به سندروم رینود مبتلا باشید، این سرخرگ ها بیش از حد منقبض می شوند و انگشتان دست ها و پاهایتان سرد و بی حس می شود و رنگ آنها به سفید و یا آبی تغییر پیدا می کند.

این حالت معمولاً حدود 15 دقیقه طول می کشد. با گرم شدن بدن و منبسط شدن سرخرگ ها، احساس گِزگِز در انگشتان شما ایجاد می شود و آنها قبل از اینکه به حالت عادی برگردند، قرمز می شوند.

در این مقاله شما می توانید با سندروم رینود آشنا شوید.

انواع مختلف سندروم رینود

سندروم رینود شامل دو نوع رینود اولیه و رینود ثانویه می باشد.

• رینود اولیه: این سندروم بدون هیچگونه بیماری زمینه ای اتفاق می افتد و معمولاً علائم خفیفی دارد.
• رینود ثانویه: رینود ثانویه در نتیجه سایر بیماری ها مانند لوپوس یا آرتریت روماتوئید ایجاد می شود. این بیماری چندان شایع نیست، اما احتمال دارد موجب ایجاد مشکلاتی مثل زخم های پوستی و قانقاریا در فرد شود. این مشکلات زمانی اتفاق می افتند که سلول ها و بافت های اندام های انتهایی، به خاطر کمبود خون بمیرند.

چه افرادی به سندروم رینود دچار می شوند؟

حدوداً از هر 10 نفر، یک نفر به رینود اولیه دچار می شود، از سوی دیگر، یک درصد افراد (یا حتی کمتر) ممکن است به رینود ثانویه مبتلا شوند.

• زنان، 9 برابر بیشتر از مردان به این سندروم مبتلا می شوند.
• افراد در تمام سنین ممکن است به سندروم رینود مبتلا شوند، اما معمولاً افراد در سنین 15 تا 25 سالگی به این بیماری مبتلا می شوند.
• افراد مبتلا به رینود ثانویه، معمولاً پس از 35 سالگی به این بیماری مبتلا می شوند.
• افرادی که به بیماری های آرتریت روماتوئید، اسکلرودرمی یا لوپوس مبتلا هستند، بیشتر در معرض ابتلا به سندروم رینود ثانویه قرار دارند.
• افرادی که از داروهایی برای درمان سرطان، میگرن یا فشار خون استفاده می کنند، بیشتر احتمال دارد که به سندروم رینود دچار شوند.
• افرادی که به سندروم تونل کارپال مبتلا هستند یا با ابزارهای ارتعاشی مانند مته سر و کار دارند، بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند.

چگونه می توان این بیماری را تشخیص داد؟

اگر پزشک، احتمال می دهد که شما به سندروم رینود مبتلا هستید، در مورد علائم بیماری از شما سوالاتی می پرسد و انگشتان دست ها و پاهای شما را معاینه می کند. ممکن است از ذره بین خاصی به نام دِرموسکوپ برای بررسی رگ های خونی اطراف ناخن های شما استفاده کند تا متوجه شود آیا آنها بزرگ و غیر طبیعی شده اند یا نه. اگر پزشک احتمال بدهد که علت مشکل، بیماری دیگری است، ممکن است به شما توصیه کند که آزمایش خون انجام بدهید.

رینود چگونه درمان می شود؟

اگر به بیماری رینود مبتلا هستید، درمان شما با این هدف انجام می شود که از حملات بعدی بیماری در امان بمانید. گرم و خشک نگاه داشتن دست‌ ها و پاها، کنترل استرس و انجام مرتب تمرینات ورزشی، روش هایی هستند که برای درمان بیماری رینود توصیه می شود.

ممکن است پزشک از شما بخواهد که از داروهای بدون نسخه مانند داروی سرماخوردگی که حاوی سودوافدرین است استفاده نکنید، چرا که مصرف این داروها می تواند علائم بیماری را تشدید کند و باعث شود رگ های خونی، منقبض شوند. در صورتی که دچار زخم های پوستی شده اید ممکن است لازم باشد از کرم های دارویی استفاده کنید.

اگر با وجود رعایت موارد فوق بیماری شما بهبود نیافت و مشکل‌ جدی تر شد، احتمال دارد که پزشک انجام عمل جراحی را پیشنهاد کند. طی عمل جراحی، اعصاب منتهی به رگ های خونی پوست قطع می شوند تا باز و بسته شدن مکرر آنها محدود شود. همچنین ممکن است پزشک برای مسدود کردن اعصاب، داروهایی را به دست یا پاهای شما تزریق کند.

سلامتی شما آرزوی ما است.

منابع

مقاله علمی و آموزشی «سندروم رینود چیست؟»، نتیجه ی تحقیق و پژوهش، گردآوری و نگارش هیئت تحریریه پورتال یو سی (شما می توانید) می باشد. در این راستا مقاله وب سایت WebMD ترجمه شده توسط مجله سلام سلامت، به عنوان منبع اصلی مورد استفاده قرار گرفته است.