چگونه طعم و مزه غذا را می چشیم؟
مزه و طعم بستگی دارد به تماس ذراتی که از ماده ای تراوش شده و روی عضو حساسی از بدن قرار می گیرند.
حیواناتی که در آب زندگی می کنند، دارای پرزهای چشایی در سرتاسر بدن خود می باشند. برای مثال، ماهی می تواند با باله های دم خود بچشد. حیواناتی که در خشکی زندگی می کنند، دارای پرزهای چشایی در دهان خود هستند ولی در انسان، پرزهای چشایی فقط روی زبان واقع شده اند.
اگر زبان خود را در مقابل یک آئینه بررسی کنید، خواهید دید که از برآمدگی های زگیل مانند بسیار ریزی که به آنها «پاپیل» گفته می شود، پوشیده شده است.
میزان پرزهای چشایی بسته به نوع جانور دارد. برای مثال، نهنگی که یک گروه کامل از ماهیان را فرو می بلعد بی آنکه آنها را بخورد، فاقد پرزهای چشایی است. یک خوک دارای 5500 پرز چشایی، گاو 35000 و گوزن 50000 پرز چشایی دارد. انسان در داشتن حس چشایی از برتری برخوردار نیست! زیرا تنها 3000 پرز چشایی دارد.
پرزهای چشایی زبان انسان، در نواحی مختلف پراکنده شده اند و هر ناحیه نسبت به مزه خاصی حساس است. انتهای زبان بیشتر به مزه تلخی، طرفین زبان به شوری و ترشی و نوک زبان به شیرینی حساس می باشد. در مرکز زبان هم ناحیه ای است که هیچ نوع پرز چشایی ندارد و قادر به چشیدن نیست.
بوییدن یکی از قسمت های مهم چشیدن است. دست کم نیمی از آنچه که گمان می کنیم چشیدن است، در واقع همان بوییدن می باشد! این موضوع در مورد نوشیدنی هایی مانند قهوه، چای، شیر و یا خوردن سیب، پرتقال و لیمو مصداق دارد. به عنوان مثال، وقتی قهوه می نوشیم، ابتدا گرمی آن را حس می کنیم، سپس تلخی آن را که مربوط به اسید و نحوه بو دادن آن است و در نهایت، شیرینی آن را. ولی آیا واقعاً تا زمانی که بخار قهوه به بینی و گلوی ما نرسیده و پیام های عصبی به مغز نرسد، مزه قهوه را حس می کنیم؟
اگر شما بینی خود را ببندید، نه تنها طعم قهوه را متوجه نمی شوید، بلکه متوجه خواهید شد که نمی توانید تفاوت بین دو چیز متفاوت را که می خورید یا می نوشید، تشخیص دهید.
[toggle title=”برای مشاهده منابع اینجا کلیک کنید.” state=”close” ]
مقاله علمی و آموزشی «چگونه طعم و مزه غذا را می چشیم؟»، نتیجه ی تحقیق و پژوهش، گردآوری و نگارش هیئت تحریریه پورتال یو سی (شما می توانید) می باشد. در این راستا کتاب به من بگو چرا و چگونه، نوشته ی آرکادی لئوکوم و ترجمه سعید درودی از انتشارات بهزاد، منتشر شده در 1391 با شابک 8-57-5959-964 به عنوان منبع اصلی مورد استفاده قرار گرفته است.
[/toggle]
