در سال 1964 پیتر هیگز (Peter Higgs) داده هایی را که در آن زمان مورد بحث بسیار در جامعه فیزیکدانان بود، با دیدگاهی جدید کنار هم قرار داد و مفهومی را معرفی کرد که امروزه به نام میدان هیگز می شناسیم. میدان هیگز برای توصیف جرم های بسیار متفاوت ذرات بنیادین ضرورت پیدا کرده بود.
فیزیکدانان نمی دانستند چرا بعضی ذرات جرم کمتر و برخی جرم بیشتری دارند و چرا بعضی ذرات هیچ جرمی ندارند. هیگز میدانی را توصیف کرد که ذرات با توجه به میزان برهم کنش شان با آن جرم دار می شوند. اگر این میدان را مانند آب در نظر بگیریم و ذرات را شناگران درون این آب؛ یکی ماهی شمشیری که با بیشترین سرعت در آب شنا می کند، کمترین برهم کنش را با آن دارد و شناگر سنگین وزنی که به زحمت در آن دست و پا می زند و به سختی جلو می رود، بیشترین برهم کنش را.
