کودکان را با غذاها آشنا کنیم

جیمی اولیور (Jamie Oliver) یکی از معروف ترین سرآشپزهای جهان و برنده جایزه TED Prise 2010 است. او در فوریه 2010، روی صحنه TED آمده و از واقعیت های وحشتناک پروژه ای صحبت می کند که با هدف مبارزه با چاقی و تغذیه نامناسب شکل گرفته است. او به ما یادآور می شود که باید دست از بی توجهی و غفلت از تغذیه مان بر داریم.

شما می توانید ابتدا فیلم سخنرانی جیمی اولیور با عنوان «درخواست جیمی اولیور: به همه بچه ها غذاها را آموزش بدین!» را مشاهده و سپس اگر می خواهید کمی دقیق تر به صحبت های او توجه کنید، در ادامه، چکیده ای از مهم ترین بخش های سخنرانی وی را مطالعه نمایید.

متاسفانه، در 18 دقیقه آینده که با هم حرف می زنیم، 4 آمریکایی جانشان را از دست می دهند و مقصر مرگ شان چیزی نیست جزء غذاهایی که تا به حال خورده اند! من جیمی اولیور، 34 ساله و اهل اسکس (Essex) انگلستان هستم. من در هفت سال اخیر، بی وقفه تلاش کرده ام که به روش خودم زندگی انسان ها را نجات بدهم. من پزشک نیستم، ابزار گران قیمتی در اختیار ندارم و دارو هم تجویز نمی کنم. من یک سرآشپزم و از اطلاعات و تحصیلاتم استفاده می کنم. من عمیقاً معتقدم که غذا جایگاهی اساسی در زندگی ما دارد و می تواند بهترین لحظه های زندگی را برایمان رقم بزند. با این وجود، امروز ما با حقیقتی تلخ روبرو هستیم. اکثر کشورها در بازی غذا شکست خورده اند و عادات غذایی شان به سرعت در حال ناسالم تر شدن است.

ما والدین، در چهار قرن اخیر، طول عمر فرزندان مان را کوتاه تر از طول عمر خود کرده ایم. فرزندان شما، به دلیل نوع غذایی که شما برایشان فراهم می کنید، 10 سال کمتر از خودتان زندگی می کنند. امروز، دو سوم مردم آمریکا گرفتار چاقی یا اضافه وزن هستند. همه ما زندگی مان را با ترس از چیزهایی مثل مرگ، قتل یا کشتار می گذرانیم و همیشه اخبار مربوط به آنها در صفحه اول روزنامه هایمان هستند. اما واقعیت این است که بیماری های ناشی از تغذیه نادرست بزرگترین عامل مرگ و میر در آمریکا است. این مشکل هم اکنون به مشکلی جهانی تبدیل شده است و انگلستان بعد از آمریکا در رده دوم بیشترین مرگ و میرهای ناشی از تغذیه نامناسب قرار دارد.

ما به یک تحول بزرگ نیاز داریم؛ نه فقط آمریکا بلکه، مکزیک، استرالیا، آلمان، هند، چین. در واقع، همه کشورها با مشکلات عمده ای دست و پنجه نرم می کنند که ناشی از چاقی و زندگی ناسالم است.

10 درصد هزینه خدمات درمانی آمریکایی ها صرف مبارزه با بیماری های ناشی از چاقی می شود؛ این یعنی 150 میلیارد دلار در سال. این رقم در 10 سال آینده دو برابر می شود و به 300 میلیارد دلار در سال می رسد. بگذارید با هم رو راست باشیم. شما این میزان نقدینگی نخواهید داشت.

ضرورت انقلاب غذایی
من اینجا آمدم و قصد دارم یک انقلاب غذایی راه بیندازم و عمیقاً هم به کارم اعتقاد دارم. همه ما به این انقلاب نیاز داریم و زمانش الان است. من هفت سال است که پروژه ای را در این زمینه شروع کرده ام و الان دیگر وقت نتیجه گیری رسیده است. برای انجام این پروژه به مرکز فاجعه رفتم؛ ویرجینیای غربی، ناسالم ترین ایالت آمریکا؛ البته شاید تا پارسال.

هانتینگتون یکی از شهرهای زیبای ویرجینیای غربی است. من می خواهم شما را با افرادی آشنا کنم که در این شهر زندگی می کنند و برایم مهم هستند. بله، آنها افرادی نیستند، جز هموطن ها و فرزندان خودتان. یکی از دوستان من به نام بریتانی، 16 سالش است و فقط شش سال دیگر زنده می ماند. کوتاهی عمر بریتانی دلیلی ندارد، جزء تغذیه ناسالمش. این دختر، نسل سوم آمریکایی هایی است که در محیط ناسالم تغذیه ای بزرگ شده اند و نه در خانه و نه در مدرسه، آموزش آشپزی ندیده اند و نمی دانند تغذیه سالم چیست.

چاقی و مشکلات ناشی از آن نه تنها افراد مبتلا بلکه نزدیکان شان را هم درگیر می کند.

کشیش استیو از اولین دوستان من در هانتینگتون است. یکی از وظایف این پدر روحانی حضور در مراسم خاکسپاری اموات می باشد. او هم می گوید که اخیراً میزان مرگ و میر تقریباً سه برابر شده است. راستش را بخواهید همه این مرگ و میرها قابل پیشگیری هستند. انسان ها در حال از دست دادن زندگی شان می باشند. ما برای این نوع مرگ خلق نشده ایم؛ مرگی که قابل پیشگیری است.

خیابان ها، خانه و مدرسه؛ سه محیط عمده غذایی
یکی از عوامل مهم تاثیرگذار بر مشکل تغذیه، محیط غذایی ما است. تقریباً 30 سال پیش اتفاقی افتاد که محیط غذایی ما را دگرگون کرد. بله درست حدس زدید؛ این اتفاق چیزی نبود جزء زندگی مدرن امروزی. همه خیابان ها به یکباره پُر از رستوران های فست فود فروشی شدند؛ حتی می توانم بگویم که فست فودهای بزرگ درست مثل سوپرمارکت ها و شرکت های بزرگ، قدرت را در دست گرفته اند. تا همین 30 سال پیش، بیشتر غذاها محلی و تازه بودند. اما الان اکثر غذاها پُر از افزودنی و نگهدارنده هستند.

برچسب های روی مواد غذایی هم یک مسئله بسیار مهم است. چطور گفته می شود فلان چیز دارای چربی کم است در حالی که این همه شکر در آن وجود دارد؟!

خب حالا وارد خانه، یکی دیگر از محیط های غذایی، می شویم. تا همین چند سال پیش، خانه محلی برای انتقال فرهنگ غذایی بود. اما این شرایط اکنون کاملاً تغییر کرده است و دیگر تفاوت چندانی بین این محیط و محیط بیرون یا همان خیابان ها وجود ندارد. ما برای فرزندان مان آرزوی موفقیت در زندگی داریم اما با تغذیه ناسالم آنها را از رسیدن به موفقیت باز می داریم.

حالا نوبت سومین محیط غذایی یعنی مدرسه می رسد. ماموریت اول مدرسه پرورش خلاقیت فرزندان مان است. مدرسه به ما مهارت هایی را یاد می دهم تا بتوانیم در آینده از عهده تامین مخارج زندگی مان بربیاییم و در واقع زندگی کنیم. اما انگار مدارس همیشه در همین حد مانده اند! الان دیگر وقت آن رسیده است که کارکرد مدرسه نیز تغییر کند و در خدمت مقابله با معضلات ناشی از تغذیه ناسالم باشد. اکثر بچه ها روزی دو بار غذای مدرسه (صبحانه و ناهار) را می خورند؛ پس، علاوه بر خود مدرسه، غذای مدرسه هم در این جریان نقشی مهم ایفا می کند.

تغییر واقعی برای فرزندانمان
خانم های کدبانو، من خودم را سفیر شما می دانم. کار شما را بی ارزش نمی کنم. شما بهترین کاری را که می توانید انجام می دهید ولی فقط کارهایی که به شما یاد داده شده است را انجام می دهید؛ که آن کارها اشتباه هستند. این سیستم توسط حسابدارها اداره می شود. افرادی که دانش کافی درباره غذا ندارند و وقتی مشکلی پیش می آید و بودجه محدود می شود، تنها کاری که در این شرایط انجام می دهند، خرید آشغال است.

واقعیت این است، غذایی که بچه های شما هر روز دریافت می کنند، فست فود است که مواد تازه در آن به کار نرفته است. می دانید چقدر افزودنی های به اصطلاح مجاز! در آن به کار رفته است؟ به هیچ عنوان سبزیجات کافی ندارند؟ سیب زمینی سرخ کرده جای سبزیجات را گرفته است. حتی یک ظرف سفالی هم داده نمی شود! خیلی خطرناک است. حتی شیر هم در دنیای مدرن، جان سالم به در نبرده است و سرشار از شکر و افزودنی شده است. خب؛ حالا باید چیکار کنیم؟ خبر خوش این است که این موارد قابل پیشگیری هستند.

ما نیاز به تغییر داریم؛ تغییری که واقعی باشد؛ تغییری که باعث شود در چشمان تان زل بزنم و با اطمینان بگویم «تا 10 سال دیگر، زندگی و شادی کودکان تان کاملاً متفاوت خواهد بود.» مطمئنم که همه شما انسان های باهوشی هستید و می دانید که تغذیه سالم عمرتان را طولانی تر می کند.

فست فودها ما را بسته اند به شکر، نمک، چربی، X – Y و Z. همه هم دوست شان داریم. درسته؟! ما باید از این همه شکر، نمک و چربی رها شویم. ما باید به خانه برگردیم. باید از آشغال خوری به خوردن غذای تازه روی آوریم.

نکته مهم این است که من باید کاری کنم تا مردم متوجه بشوند که کوچکترین تلاش شان در جهت تغییر نیز موثر است. ما باید همه چیزهایی را که از دست داده ایم، بار دیگر احیا کنیم.

من یک پدر هستم و این کشور را دوست دارم. من عمیقاً معتقدم که اگر همه از خودمان شروع کنیم و در جهت تغییرات مثبت قدم بر داریم، موج جدیدی کشورمان و در نهایت سراسر جهان را خواهد گرفت. یکی از عوامل کلیدی موفقیت تلاش جمعی برای ترویج تغذیه سالم است. سپاسگزارم.

[toggle title=”برای مشاهده منابع اینجا کلیک کنید.” state=”close” ]

مقاله علمی و آموزشی «کودکان را با غذاها آشنا کنیم» بر اساس سخنرانی جیمی اولیور در فوریه 2010 در صحنه استودیو TED تهیه شده است.

ترجمه فیلم سخنرانی «درخواست جیمی اولیور: به همه بچه ها غذاها را آموزش بدین» توسط زهرا سلیمانیان، انجام شده و مهرداد محبی آن را بازخوانی کرده است. همچنین هیئت تحریریه یو سی محتوای این فیلم را مورد بازنگری و ویراستاری ادبی قرار داده است.

[/toggle]