چرا کشف خرابه های باستانی نیازمند حفاری های عمیق است؟

دلیل اصلی این امر ناشی از وجود یک ویژگی نامتقارن در مسئله بقای آثار باستانی است. ساختمان ها و بناهای یادبود قدیمی که در گذر زمان، روی سطوح زمین و بی حفاظ به حال خود رها شده باشند، چندان دوام نمی آورند که آیندگان بتوانند آنها را کشف کنند.

نسل های بعدی و مهاجمان از بهترین بخش های آنها برای ساخت بناهای خودشان استفاده می کردند و فرسایش هر چیزی را که از غارت جان سالم به در برده بود، به تلی از خاک تبدیل می کرد. به همین دلیل، تنها خرابه های باستانی ای که ما کشف کرده ایم، آنهایی هستند که زیر خاک مدفون شده بودند. اما دلیل دفن شدن آنها در درجه نخست این است که سطح زمین شهرهای باستانی با نرخ ثابتی در گذر زمان بالا می آمد.

ساکنان زیستگاه های بشری بطور پیوسته غذا و مصالح ساختمانی را وارد شهرهای خود می کردند، اما خلاص شدن از شر ضایعات و زباله ها اهمیت کمتری داشت. خانه های جدید روی خرابه های خانه های قدیمی ساخته می شدند، زیرا خارج کردن آوار کار دشواری بود و راحت تر این بود که آنها را پخش کنند و بنای جدید را روی آن بسازند. رودخانه ها به شکل دوره ای طغیان می کردند و لایه ای از گل و لای را به شهرهای ساحلی می افزودند؛ کاری که در نواحی خشک، باد با آوردن شن و ماسه به شکلی دیگر وظیفه انجام آن را بر عهده داشت (برای مثال مجسمه ابوالهول پیش از کشف در اوایل قرن 19، تا نوک سر زیر ماسه های بیابان مدفوع شده بود).

از سوی دیگر، وقتی سکونتگاه های باستانی خالی از سکنه می شدند، دانه گیاهان و درختان به سرعت در آنجا ریشه می دواندند و شروع به گسترش می کردند. ریشه این گیاهان، خاک حاصل از فساد گیاهان مرده را تثبیت می کرد و باعث می شد لایه های خاک بتدریج روی هم انباشته شوند.

منابع

مقاله علمی و آموزشی «چرا کشف خرابه های باستانی نیازمند حفاری های عمیق است؟»، نتیجه ی تحقیق و پژوهش، گردآوری و نگارش هیئت تحریریه پورتال یو سی (شما می توانید) می باشد.