آنچه که از علائم بیماری پارکینسون باید بدانید
بیماری پارکینسون، بر سلول‌های عصبی مغز که دوپامین ترشح می‌کنند، تاثیر می‌گذارد. برخی از علائم بیماری پارکینسون مواردی مانند سخت شدن عضلات، لرزش و تغییر در نحوه صحبت کردن و نحوه راه رفتن فرد است. پس از تشخیص بیماری، درمان فرد، به کاهش علائم بیماری می‌تواند کمک کند. اما در نظر داشته باشید که در حال حاضر درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد.
بیماری پارکینسون غالباً افراد پیر را درگیر می‌کند، اما ممکن است در افراد جوان نیز مشاهده شود. علائم بیماری، نتیجه تخریب تدریجی سلول‌های عصبی در بخش میانی مغز است که حرکات بدن را تحت کنترل دارند. اولین علائم بیماری مانند احساس ضعف یا سفت شدن اندام‌ها (مانند دست‌ها یا پاها) و یا لرزش خفیف یکی از دست‌ها هنگام استراحت، به سختی قابل تشخیص است. در ادامه، لرزش اندام‌ها شَدیدتر شده و گسترش پیدا می‌کند، عضلات سفت‌تر و حرکات فرد کندتر می‌شوند. به علاوه تعادل و هماهنگی بدن مختل خواهد شد.
در این مقاله شما می‌توانید با بیماری پارکینسون و علائم آن آشنا شوید.
علائم بیماری پارکینسون
علائم بیماری پارکینسون از فردی به فرد دیگر متفاوت است. با پیشرفت بیماری، این علائم نیز تغییر می‌کنند. ممکن است علائم بیماری در یک فرد در مراحل ابتدایی بیماری بروز کند و در فرد دیگر دیرتر و یا شاید هرگز بروز نکند.
با پیشروی بیماری، احساس افسردگی، اختلالات شناختی و سایر مشکلات ذهنی یا احساسی شایع است. با درمان بیماری، علائم بهبود می‌یابند و ناتوانی و معلولیت فرد کاهش خواهد یافت.
در بیماری پارکینسون، به دلیل برهم خوردن تعادل میان دو انتقال دهنده عصبی (دوپامین و استیل کولین)، سلول‌هایی که دوپامین می‌سازند، کم کم تخریب می‌شوند. محققان بر این باورند که گاهی اوقات عوامل ژنتیکی، نقش موثری در تخریب و تجزیه سلول‌ها ایفا می‌کنند.
تشخیص عامل ایجاد پارکینسون بسیار اهمیت دارد. چرا که برخی عوامل ایجاد کننده بیماری ممکن است درمان‌پذیر باشند، در حالی که سایر عوامل، نسبت به درمان یا دارو جواب ندهند.
علائم عمومی پارکینسون عبارتند از:
- کندی حرکات، بخصوص در آغاز راه رفتن یا حرکت و چرخیدن در رختخواب
- کاهش حالت‌های چهره، صحبت کردن یکنواخت و کاهش پلک زدن
- لنگ لنگان راه رفتن همراه با ضعف عضلانی و حالت خمیده بدن
- عدم حفظ تعادل بدن و مشکل در تغییر موقعیت بدن از حالت ایستاده به نشسته
- حالت غیر عادی یا سفت شدن بالا تنه، دست‌ها و پاها
- ورم کردن بدن در مراحل بعدی
- سرگیجه یا غش هنگام ایستادن (افت فشار خون وضعیتی)
سایر عوامل ایجاد کننده پارکینسون عبارتند از:
- عارضه جانبی برخی داروها
- استفاده از داروهای غیر قانونی
- قرار گرفتن در معرض سموم محیطی
- سکته مغزی
- بیماری‌های مربوط به غده تیروئید یا پاراتیروئید
- تکرار آسیب‌های وارد شده به سر (به عنوان مثال آسیب‌های مربوط به ورزش بوکس)
- تومور مغزی
- افزایش میزان مایع اطراف مغز (هیدروسفالی)
- ورم مغز (انسفالیت) که در اثر عفونت ایجاد می‌شود.
چه عواملی خطر ابتلا به پارکینسون را افزایش می‌دهند؟
- سن: با توجه به اینکه پارکینسون غالباً در افراد 60 سال و بالاتر بروز می‌کند، خطر ابتلا به این بیماری، با افزایش سن، بیشتر می‌شود.
- سابقه خانوادگی: اگر والدین، برادر یا خواهر شما به بیماری پارکینسون مبتلا باشند، احتمال ابتلا به این بیماری در شما افزایش می‌یابد.
- شغل: برخی از مشاغل مانند کشاورزی یا مشاغل کارخانه‌ای، امکان ابتلا به پارکینسون را به دلیل مواجهه با مواد مضر افزایش می‌دهد.
- نژاد: بیماری پارکینسون بیشتر در نژاد سفید مشاهده شده است.
- وارد شدن آسیب‌های جدی به سر: اگر ضربه وارد شده به سر، به حدی محکم باشد که باعث از بین رفتن هوشیاری در فرد یا فراموشی شود احتمال ابتلا به پارکینسون در آینده افزایش می‌یابد.
- جنسیت: مردها بیشتر از زنان به پارکینسون مبتلا می‌شوند. (علت قطعی این موضوع هنوز مشخص نیست.)
- محیط زندگی: افرادی که در مناطق روستایی زندگی می‌کنند، بیش از سایر افراد به پارکینسون مبتلا می‌شوند، چرا که در معرض مواد شیمیایی (مانند سموم دفع آفات) قرار دارند.
علائم غیرحرکتی پارکینسون عبارتند از:
- یبوست
- افسردگی
- از دست دادن حس بویایی
- فشار خون پایین در حالت ایستاده
- درد
- مشکل خواب
سلامتی شما آرزوی ما است.
