با مارکونی آشنا شویم
گوگلیلمو مارکونی در 26 آوریل سال 1874 میلادی در بولونیا در کشور ایتالیا متولد شد. او در شهر لگهورن به تحصیل فیزیک پرداخت و اولین آزمایشات خود را در شهر بولونیا به اجرا گذارد. اکثر مردم او را مخترع رادیو می دانند.
دستاوردهای گوگلیلمو مارکونی
مارکونی پس از آنکه در سال 1887 میلادی مطالبی راجع به امواج رادیویی (که بوسیله هاینریش هرتز کشف شده بود) خواند، به فکر استفاده از این امواج برای ارسال پیام افتاد. در آن زمان پیام ها با استفاده از علامت های مورس و بوسیله سیم ارسال می شدند.
مارکونی زمانی که فقط 20 سال داشت، یک زنگ الکتریکی ساخت که می توانست با امواج رادیویی که از یک سوی اتاق به سویش فرستاده می شد، به صدا در آید. این امواج از منبعی در فاصله 10 متری زنگ به سوی آن ارسال می شدند. مارکونی در سال 1895 میلادی توانست امواج رادیویی را در مسافت دو کیلومتری دریافت کند. او سعی کرد با ارائه کشفیات خود به دولت ایتالیا، حمایت کشورش را برای انجام آزمایش های بیشتر بدست آورد؛ اما موفق نشد. به همین جهت در سال 1896 میلادی به انگلستان رفت. او طی سال های 1896 و 1897 میلادی آزمایش های موفقیت آمیزی در خصوص ارسال پیام تلگراف بی سیم به انجام رساند. وی در سال 1897 میلادی پیام هایی را بدون استفاده از سیم تا فاصله 5 کیلومتری ارسال کرد.
در سال 1899 میلادی او موفق به ارسال علامت های رادیویی تا فاصله 50 کیلومتری شد. وی در همان سال از دو کشتی برای گزارش اخبار مسابقه قایقرانی نیویورک استفاده کرد. مارکونی در 12 دسامبر 1901 میلادی بوسیله دستگاه بی سیمی که ساخته بود، حرف S را به صورت رمز مورس از پولدو در کورنوال انگلستان به سنت جان در نیوفاندلند کانادا فرستاد. به این ترتیب برای اولین بار پیامی بدون نیاز به سیم از یک سوی اقیانوس اطلس به سوی دیگر آن ارسال شد. مارکونی از سال 1903 میلادی پخش اخبار دائمی از انگلستان به آمریکا را برای روزنامه تایمز آغاز کرد و در سال 1907 میلادی یک سیستم مخابراتی فرا اقیانوسی ترتیب داد. او در سال 1909 میلادی موفق به دریافت جایزه نوبل در فیزیک شد.
مارکونی در طی جنگ جهانی اول مسئول دستگاه های بی سیم ارتش ایتالیا بود. او در سال 1930 میلادی به عنوان رئیس آکادمی سلطنتی ایتالیا انتخاب شد. وی در بیستم ژوئیه سال 1937 میلادی درگذشت.
منابع
- کتاب چرا، چطور، چگونه؟ نوشته دکتر سونیتا گوپتا و دکتر نینا آگراوال. ترجمه پریسا همایون روز و پریچهر همایون روز. موسسه نشر و تحقیقات ذکر. تیر 1393.