حافظه سازنده چیست؟
حافظه سازنده همانطور که از نامش پیدا است حافظه‌ای می‌باشد مربوط به اینکه ما چه کسی هستیم و چه هستیم! حافظه سازنده کمتر به یادآوری سریع و صریح بخشی از اطلاعات گسسته درباره موقعیت‌های عملی در دنیای ما است. این نوع حافظه در جوار چیزی است که روانشناسان بیشتر به آن حافظه ضمنی می‌گویند.
این نوع حافظه با خواندن آثار خاصی از نویسندگان، آنچه را که می‌خوانیم در ما درونی می‌کند. این موضوع مهم است: فناوری – خواه مربوط به گوشی شما باشد یا در مورد اینترنت ابری یا هوش مصنوعی یا کاشت تراشه‌ها در مغز شما یا هر چیز دیگر – به هر حال نمی‌تواند کار حافظه سازنده را برای انسان انجام دهد. زیرا حافظه این نوع فناوری‌ها ماهیتاً از نوع حافظه آرشیوی است که فقط داده‌هایی را بایگانی می‌کند.
ممکن است بگویید حتی همین شکل از حافظه آرشیوی نیز می‌تواند خود به رشد و آسان شدن کار حافظه سازنده کمک کند. از این گذشته حافظه سازنده هم بیشتر به ارائه اطلاعاتی که ما خود به آن می‌دهیم، متکی است. در نهایت حافظه سازنده از طریق کار و تلاش ما روی هرچه که ما به آن توجه می‌کنیم، رشد می‌کند. عملی که هیچ امکانی برای میانبر زدن یا هک کردن ندارد.
در این مقاله شما می‌توانید با کارکرد حافظه سازنده آشنا شوید.
خطری که در مورد تثبیت فناوری در مورد حافظه مطرح می‌باشد، این است که ارزش این نوع توجه و حافظه را نادیده بگیریم. در عصر نوین فناوری‌ها که مغز ما در برابر هارد درایوهای موجود، به سادگی ناقص و ناتوان به نظر می‌رسد، ممکن است فقط به کمک حافظه آرشیوی خود تفکر کنیم. مشکل اینجا است که حافظه سازنده از جهات گوناگون هسته مرکزی برای درک توان نهفته ما برای زندگی به عنوان نوع بشر است.
کارکرد حافظه سازنده
یکی از نشانه‌های تخصص در هر رشته‌ای توان ایجاد ارتباط میان موضوع‌های به شدت متفاوت و حتی گاه کلاً بی‌ربط با هم است. چنانکه در کتاب «روانشناسی آموزشی» اشاره شده یک راه بسیار مهم در سازمان‌های دانش بنیاد با سازمان‌های نوخاسته و کم تجربه در همین تعداد و تنوع یا چگالی ارتباط میان مفاهیم، حقایق و مهارت‌هایی است که در اختیار دارند.
کارکرد دیگر حافظه سازنده، فراموشی سازنده است. شاید عجیب به نظر برسد که فراموشی را به عنوان امری مفید و سازنده تلقی کنیم اما واقعیت این است که در برابر حجم بالای اطلاعاتی که هر لحظه مغز ما را بمباران می‌کنند، درست همانند دسکتاپ یک کامپیوتر، مغز ما توان پذیرش تعداد محدودی از داده‌ها را دارد. بهترین مثال در مورد کارکرد مفید فراموشی در روابط است. تمامی روابط دارای فراز و فرود مثبت و منفی هستند و اگر شما توانایی فراموشی سازنده نداشته باشید، قادر به ادامه رابطه‌ها نخواهید بود. مثال دیگر از کارکرد حافظه آرشیوی تفاوت میان کسب یک مدرک تحصیلی است که متکی به حافظه کوتاه‌مدت است. در حالی که ایجاد یک ساختار منسجم و ماندگار برای دانشی کاربردی، مستلزم یادگیری مستمر و عمیق است.
توانایی فراموشی سازنده به ما امکان می‌دهد که درک خودمان را از خودمان و از جایی که آمده‌ایم و به جایی که قصد رفتن داریم، بارها و بارها شکل بدهیم. این کار با حافظه آرشیوی ممکن نیست.
منابع
- میترا اسدنیا. مجله دانستنیها.
