در زندگی از تاس انداختن ناامید نشوید

احتمالاً همه، مار و پله بازی کرده ایم. می توانید تصور کنید در زندگی واقعی دوباره داریم به این بازی ادامه می دهیم؟! باور ندارید که زندگی هم نوعی مار و پله است؟

اگر دقت کنید، در زندگی واقعی، هم مار و هم نردبان داریم. بعضی وقت ها باید آنقدر صبر کرد تا «شش» بیاوریم و بتوانیم بازی را شروع کنیم. شاید سال ها زندگی کنیم، ولی هیچ وقت «شش» نیاید. این «شش» می تواند همان هدف و راهی باشد که در زندگی انتخاب می کنیم.

با آمدن «شش»، شروع به حرکت می کنیم. شاید عدد بعدی «یک» باشد، یا شاید «پنج» یا دوباره «شش». نباید از اینکه «یک» آمد ناراحت شویم یا از اینکه دوباره «شش» آوردیم خوشحال باشیم! از کجا معلوم با همین «یک» به نردبان نرسیم و «شش» ما را داخل دهان ماری نیندازد که مجبور شویم دوباره از اول شروع کنیم؟

چه بخواهیم و چه نخواهیم، سر راه مان هم مار و هم نردبان هست. اگر مار نیش مان زد، نباید خودمان را ببازیم، چون دوباره می توانیم شروع کنیم.

قانون بازی مار و پله این است که هیچ فردی از صفحه بیرون انداخته نمی شود، مگر آنکه خودش بخواهد بازی را نیمه کاره رها کند. شروع به بازی که کردید، باید تا انتهای بازی بروید. حالا بستگی به خودتان دارد که چقدر اراده دارید تا ادامه بدهید. این را مطمئن باشید هر چقدر هم مارها شما را نیش بزنند، باز می توانید به خانه آخر برسید، مهم چگونه رسیدن است.

حواسمان باشد ممکن است یک عدد کوچک و ناقابل مثل «یک» ما را از نردبان بالا ببرد و خیلی جلو بیفتیم، اما باز هم باید مواظب باشیم دست و پایمان را گم نکنیم. چون هنوز هم سر راه مان مار هست که نیش مان بزند. فقط باید آرام و با صبر و تحمل جلو رفت. وقتی هم به خانه آخر رسیدیم، یعنی یک هدف دست یافتنی شد و به آن رسیدیم. پس بیایید برای رسیدن به هدف دیگری دست به کار شویم و دوباره تاس را بیندازیم.

حالا دیدید چرا می گوییم زندگی مثل مار و پله است. نمی دانیم در زندگی چند بار تا حالا مار نیش تان زده است؟ ولی امیدواریم هر بار نیش تان زد، دوباره تاس را انداخته باشید. به یاد داشته باشید اگر مار نبود، نردبان معنی نداشت.

منابع

1. کتاب نیم کیلو باش، ولی خودت باش! نوشته سعید گل محمدی. انتشارات آسیم. آذر 1391.