چرا پزشکان نبض بیمار را می گیرند؟
پزشکان غالباً هنگام معاینه، انگشتان شان را روی مچ بیمار قرار می دهند و نبض بیمار را می گیرند.
قلب ما بطور متناوب کار می کند. انقباض بطن ها باعث می شود که خون وارد رگ ها شود. دیواره سرخرگ دارای خاصیت ارتجاعی است و در برابر فشار زیاد، بطور موضعی و موقتی گشاد می شود. این حالت، بویژه هنگام ورود خون از بطن چپ به سرخرگ آئورت اهمیت دارد. وقتی دیواره سرخرگ در اثر خاصیت ارتجاعی به حالت اولیه خود باز می گردد، فشاری به وجود می آید که نیروی موثری به خون وارد می کند. این نیرو حرکت خون در رگ ها را تسهیل می کند. عمل تنگ و گشاد شدن سرخرگ، همراه با جریان خون مثل یک موج در طول مسیر سرخرگ حرکت می کند و نبض را به وجود می آورد.
با قرار دادن انگشت روی رگی که از روی استخوان عبور می کند (مثل مچ دست) می توان نبض را حس کرد. تعداد نبض در هر دقیقه با تعداد ضربان قلب برابر و شدت آن با شدت فعالیت قلب متناسب است. به همین دلیل پزشکان از نبض به عنوان معیاری برای بررسی کار قلب استفاده می کنند.
بطور معمول تعداد نبض در دقیقه در زنان بین 78 تا 82 بار و در مردان بین 70 تا 72 بار متغیر است. نبض کودکان سریع تر از نبض بزرگسالان می زند. تعداد نبض نوزادان 140 بار در دقیقه است. نبض یک کودک هفت ساله بطور متوسط 90 بار در دقیقه می زند. تعداد نبض افراد مسن بین 50 الی 65 بار در دقیقه است.
منابع
مقاله علمی و آموزشی «چرا پزشکان نبض بیمار را می گیرند؟»، نتیجه ی تحقیق و پژوهش، گردآوری، ترجمه و نگارش هیئت تحریریه علمی پورتال یو سی (شما می توانید) می باشد. در این راستا کتاب چرا، چطور، چگونه؟، نوشته ی دکتر سونیتا گوپتا و دکتر نینا آگراوال و ترجمه پریسا همایون روز و پریچهر همایون روز از موسسه نشر و تحقیقات ذکر، منتشر شده در تیر 1393 با شابک 978-964-307-221-6 به عنوان منبع اصلی مورد استفاده قرار گرفته است.
