چرا ستارگان را در طول روز نمی بینیم؟

حتماً متوجه شده اید که ستارگان به محض غروب خورشید در آسمان ظاهر می شوند. هرچه بر تاریکی هوا افزوده می شود، تعداد و میزان درخشندگی آنها نیز بیشتر می شود. با نزدیک شدن زمان طلوع خورشید، به تدریج از تعداد ستارگان کاسته می شود. در این هنگام فقط ستارگان بسیار درخشان را می توان دید. سرانجام با طلوع خورشید، تمام ستارگان ناپدید می شوند.

در واقع تنها دلیل این امر، وجود پرتوهای خورشید است. در طول روز ذرات گرد و غبار، گازها و بخار آب موجود در اتمسفر، پرتوهای خورشید را در تمام جهات منعکس می کنند. به همین دلیل با طلوع خورشید، اتمسفر شروع به درخشیدن می کند. روشنایی ستارگان در مقایسه با نور خورشید بسیار ضعیف است. در نتیجه نور آنها در طول روز تاثیری روی چشمان ما نمی گذارد.

برای مثال روشنایی یک لامپ را در طول روز و به هنگام شب مقایسه کنید. خواهید دید که نور لامپ را در طول روز نمی بینید؛ در حالی که در تاریکی شب حتی از فاصله دور هم می توانید آن را تشخیص دهید. این موضوع نشان می دهد که چشمان ما حتی روشنایی های بسیار ضعیف را نیز می توانند در تاریکی ببینند.

اگر هوایی در اطراف زمین نبود ستارگان را در طول روز نیز می توانستیم ببینیم. در فضا ستارگان را همواره می توان مشاهده کرد؛ زیرا در آنجا اتمسفری وجود ندارد.

منابع

مقاله علمی و آموزشی «چرا ستارگان را در طول روز نمی بینیم؟»، نتیجه ی تحقیق و پژوهش، گردآوری، ترجمه و نگارش هیئت تحریریه علمی پورتال یو سی (شما می توانید) می باشد. در این راستا کتاب چرا، چطور، چگونه؟، نوشته ی دکتر سونیتا گوپتا و دکتر نینا آگراوال و ترجمه پریسا همایون روز و پریچهر همایون روز از موسسه نشر و تحقیقات ذکر، منتشر شده در تیر 1393 با شابک 978-964-307-221-6 به عنوان منبع اصلی مورد استفاده قرار گرفته است.