کبریت چگونه ساخته می‌شود؟

اولین کبریت در سال 1827 میلادی توسط یک داروساز انگلیسی به نام جان والکر ساخته شد. این کبریت عبارت بود از یک چوب که نوک آن با کلرید پتاسیم، سولفید آنتیموآن، صمغ عربی و نشاسته پوشانده شده بود. هنگام روشن کردن این نوع کبریت، به اطراف جرقه پرتاب می‌شد. یک شیمیدان سوئدی به نام گوستاو ای. پاش در سال 1844 میلادی اولین کبریت بی‌خطر را ابداع کرد.

فسفر قرمز ماده اصلی مورد استفاده در صنعت کبریت‌سازی است. کبریت‌ها به دو گروه عمده تقسیم می‌شوند که عبارتند از: کبریت‌های اصطکاکی و کبریت‌های بی‌خطر.

کبریت‌های اصطکاکی احتیاجی به ماده رنگی مخصوص کناره قوطی کبریت ندارند. این نوع کبریت‌ها را به هر نقطه که بزنیم آتش می‌گیرند. نوک کبریت‌های اصطکاکی دارای مخلوطی از سولفید فسفر و یک ماده اکسید کننده است.

در کبریت‌های بی‌خطر، عناصر لازم برای ایجاد آتش از هم جدا می‌شوند. به این ترتیب که یک قسمت در نوک چوب کبریت و قسمت دیگر در کناره قوطی آن قرار می‌گیرد. ماده رنگی کناره قوطی مخلوطی از فسفر قرمز و سنباده است. سنباده برای افزایش اصطکاک و در نتیجه افزایش انرژی گرمایی بکار می‌رود.

نوک چوب کبریت حاوی کلرید پتاسیم است. اصطکاک سر چوب با بدنه قوطی، موجب آتش گرفتن کبریت می‌شود.

منابع

1. کتاب چرا، چطور، چگونه؟ نوشته دکتر سونیتا گوپتا و دکتر نینا آگراوال. ترجمه پریسا همایون روز و پریچهر همایون روز. موسسه نشر و تحقیقات ذکر. تیر 1393.