گوشی پزشکی توسط چه کسی اختراع شد؟

گوشی پزشکی (Stethoscope) وسیله ای است که پزشکان از آن برای شنیدن صدای اندام های داخلی بدن استفاده می کنند. این صداها عمدتاً از قلب، ریه ها، شکم و رگ های خونی منشاء می گیرند. پزشک با گوش دادن به این صداها و تغییراتی که در آنها صورت می گیرد، غالباً اطلاعات با ارزشی راجع به اختلالات اعضای داخلی بدن بدست می آورد. بطور مثال تغییر صدای ناشی از عبور خون از میان دریچه های قلب ممکن است علامت وجود نوعی بیماری قلبی باشد. غیر عادی بودن صدای ریه ها نیز می تواند نشانه نوعی بیماری ریوی خاص باشد.

گوشی پزشکی در سال 1815 میلادی توسط یک پزشک فرانسوی به نام رنه تئوفیل لانک (René Laennec) ابداع شد. این گوشی یک استوانه چوبی توخالی بود. او یک سر این استوانه را روی سینه بیمار قرار داد و سر دیگرش را برای شنیدن صدای قلب و ریه ها به گوش خود چسباند. لانک پس از مقایسه صدای بدن بیماران مختلف به نتایج با ارزشی دست یافت. او در سال 1819 میلادی نتایج حاصل از کار با گوشی پزشکی را در کتابی منتشر کرد. پس از آن گوشی پزشکی به یک وسیله معمولی و ضروری برای هر پزشک تبدیل شد.

گوشی های پزشکی امروزی دو گوشی مخصوص دارند که پزشک آنها را در گوش هایش قرار می دهد. در انتهای دیگر گوشی پزشکی یک صفحه حساس فنجانی شکل قرار دارد که توسط لوله پلاستیکی به گوشی ها متصل است. این قسمت از گوشی پزشکی دارای دو بخش است. یکی از آنها شکل زنگ مانندی دارد و انتهایش باز است. از این بخش از گوشی برای شنیدن صداهای زیر استفاده می شود. دیگری صفحه ای انعطاف پذیر است که برای شنیدن صداهای بم بکار می رود.

منابع

مقاله علمی و آموزشی «گوشی پزشکی توسط چه کسی اختراع شد؟»، نتیجه ی تحقیق و پژوهش، گردآوری، ترجمه و نگارش هیئت تحریریه علمی پورتال یو سی (شما می توانید) می باشد. در این راستا کتاب چرا، چطور، چگونه؟، نوشته ی دکتر سونیتا گوپتا و دکتر نینا آگراوال و ترجمه پریسا همایون روز و پریچهر همایون روز از موسسه نشر و تحقیقات ذکر، منتشر شده در تیر 1393 با شابک 978-964-307-221-6 به عنوان منبع اصلی مورد استفاده قرار گرفته است.