آلزایمر یکی از انواع دمانس است
ما معمولاً اسم آلزایمر و دمانس را با هم می شنویم و این باعث می شود که این دو را یک بیماری بدانیم. ولی واقعیت این است که آلزایمر یکی از انواع دمانس است. دمانس را می توانیم به یک درخت تشبیه کنیم و آلزایمر، دمانس عروقی، دمانس ثانوی و… را به شاخه های این درخت. اگرچه باید بگوییم آلزایمر شایع ترین نوع دمانس است و می توان گفت بین 60 تا 80 درصد از تشخیص های دمانس را در بر می گیرد.
انجمن روانشناسی آمریکا این تمایز بسیار مهم را در آخرین نسخه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی وارد کرد. در نسخه پیشین، از دست دادن حافظه یکی از معیارهای ضروری برای تشخیص دمانس بود. در نسخه فعلی، متخصصان به این سمت هدایت شده اند که جستجوی تشخیصی شان را گسترش و چند حیطه شناختی دیگر را نیز مورد بررسی قرار دهند. این حیطه ها شامل یادگیری، زبان، کارکردهای اجرایی، توجه، کارکرد حرکتی – ادراکی و شناخت اجتماعی می شود.
در این مقاله شما می توانید با تفاوت آلزایمر و دمانس و میزان شیوع آنها آشنا شوید.
این تغییر بطور خاص تشخیص آلزایمر در مردان را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد. اخیراً حدود دو سوم از تشخیص دمانس به زنان اختصاص داشته، در حالی که مطالعات پس از مرگ نشان می دهند بیماری در مردها و زن ها به نسبت برابر رخ می دهد. در زنان معمولاً خود را به صورت زوال حافظه نشان می دهد، ولی در مردان بیماری بیشتر از هر چیز بر رفتار، مهارت های حرکتی و زبان اثر می گذارد.
از آنجایی که زنان معمولاً همان نشانه هایی را به نمایش می گذارند که بطور سنتی با آلزایمر پیوند یافته، به راحتی می توان به دلیل تفاوت نرخ تشخیص بین زنان و مردان پی برد. در واقع در گذشته احتمال تشخیص اشتباه در مردان بسیار بیشتر بود. زمان شروع بیماری هم در مردان بسیار زودتر از زنان است و می تواند در دهه 60 زندگی شان اتفاق بیفتد، در حالی که در زنان بیماری در دهه های 70، 80 و 90 زندگی شان روی می دهد. خوشبختانه با اصلاحات تشخیصی اخیر احتمال اینکه بیماری در مردان به درستی تشخیص داده شود، افزایش می یابد؛ در نتیجه می توانند خدمات پزشکی و مراقبتی مناسبی دریافت کنند.
زوال شناختی همواره به دمانس ختم نمی شود.
بسیاری از مردم وقتی می بینند حافظه شان رو به زوال گذاشته، از دکتر رفتن پرهیز می کنند؛ چون از تشخیص آلزایمر واهمه دارند، ولی مشکلات حافظه و مهارت های شناختی دیگر ممکن است به دلایل مختلفی مثل تغییرات معمولی وابسته به سن یا اختلالات شناختی خفیف اتفاق بیفتند. بنابراین باید بدانیم یک اختلال شناختی خفیف الزاماً به ابتلای به دمانس منتهی نمی شود. بر اساس مطالعه ای که در کلینیک مایو در ایالت مینه سوتای آمریکا انجام شد، تنها 29 درصد از بیمارانی که این گونه اختلالات شناختی در آنها دیده شده به دمانس مبتلا می شوند.
همه انواع دمانس پیش رونده نیستند.
اگرچه بیشتر انواع دمانس پیش رونده هستند، اما بعضی از انواع آن نیز برگشت پذیر می باشند. آلزایمر، دمانس پیشانی – گیجگاهی و دمانس عروقی از جمله انواع دمانس های پیش رونده اند. ولی کمبود ویتامین B12، هیدروسفالی فشار طبیعی و سندروم کم کاری تیروئید می توانند باعث برخی از انواع دمانس شوند که با درمان مناسب برطرف می شود. برخی از داروها مثل داروهای ضد افسردگی و ضد حساسیت نیز ممکن است باعث بروز نشانه های شبه دمانس شوند که با توقف مصرف دارو نشانه ها رفع می شوند.
یک پژوهش در دانشگاه ملبورن محرک های بالقوه بیماری در سال های ابتدایی را داشتن اضافه وزن، قند خون بالا، نوشیدن مقدار زیاد نوشیدنی های حاوی شکر و سیگار کشیدن عنوان می کند. کسندرا زوئیک مسئول این پروژه می گوید اگرچه در مطالعاتی که چند دهه از عمر را بررسی می کنند، فاکتورهای تاثیرگذاری ممکن است از نظر دور بمانند، با این وجود میزان شواهد در مطالعات مختلف روی موضوع دمانس وابسته به سن ما را از تاثیر عوامل گفته شده مطمئن می کند.
نکته امیدبخش اما این است که کارهایی هست که با انجام شان می توان خطر ابتلا به دمانس را در بلندمدت کاهش داد. یکی از بهترین کارهایی که می توانید انجام دهید این است که با انتخاب یک شیوه زندگی سالم خود را از نظر شناختی سرزنده نگه دارید. مطالعات زیادی نشان داده اند که ورزش مداوم، رژیم غذایی سالم مانند رژیم غذایی مدیترانه ای، حفظ فشار خون نرمال، معاشرت اجتماعی و درمان افسردگی از جلمه راه هایی هستند که خطر ابتلا به دمانس را کاهش می دهند.
منابع
مقاله علمی و آموزشی «آلزایمر یکی از انواع دمانس است»، نتیجه ی تحقیق و پژوهش، گردآوری و نگارش هیئت تحریریه علمی پورتال یو سی (شما می توانید) می باشد. در این راستا مقاله فرانک آذری در مجله دانشمند، به عنوان منبع اصلی مورد استفاده قرار گرفته است.
