ورزش کاراته چیست؟

کاراته نوعی هنر رزمی بدون اسلحه است. فردی که این هنر را می داند، می تواند بدون استفاده از اسلحه، با وارد کردن ضربه توسط دست یا پا دشمن را شکست دهد.

تفاوت کاراته و جودو این است که در جودو شخص فقط از خود دفاع می کند، در حالی که در کاراته، کاراته کار می تواند به حریف خود حمله کند. کاراته کاران هنگام تمرین برای آنکه ضربات شان با بدن حریف برخورد نکند، کلیه ضربات خود را کنترل می کنند و به موقع خود را عقب می کشند.

کاراته واژه ژاپنی به معنی دست خالی است. در این ورزش، قدرت بدن به نقطه ای که ضربه توسط آن وارد می شود، انتقال می یابد. کاراته کار بوسیله دست ها، ساعد، پاشنه پا، زانو و آرنج خود ضربه می زند. کاراته کاران با تمرین زیاد و ضربه زدن به تخته های چوبی این نقاط بدن شان را در مقابل ضربه مقاوم می کنند. یک کاراته کار با تجربه می تواند تخته های چوبی ضخیم را با دست یا پای برهنه بشکند.

اصول و قوانین جدید کاراته بوسیله گیچن فوناکوشی (Gichin Funakoshi) پایه گذاری شده است. به همین جهت او را پدر کاراته لقب داده اند. فوناکوشی همواره بر جنبه های اخلاقی و فلسفی کاراته به عنوان یک هنر تاکید داشت.

مسابقات کاراته در فضایی به مساحت 8 متر مربع انجام می گیرد. مبارزه حدود 2 تا 3 دقیقه به طول می انجامد. در طول این مدت هر یک از رقبا سعی می کند با وارد کردن ضربه به حریف سه امتیاز کسب کند.

کاراته برای اولین بار در قرن ششم میلادی در چین ابداع شد، اما پس از آن عمدتاً در ژاپن تدریس می شد و امروزه ورزش کاراته در تمام نقاط جهان طرفداران بسیاری دارد.

درجه مهارت کاراته کاران بر اساس رنگ کمربند آنها مشخص می شود. این رنگ ها عبارتند از سفید، نارنجی، سبز، قهوه ای و سیاه. استادان کاراته کار دارای کمربند سیاه هستند.

منابع

مقاله علمی و آموزشی «ورزش کاراته چیست؟»، نتیجه ی تحقیق و پژوهش، گردآوری، ترجمه و نگارش هیئت تحریریه علمی پورتال یو سی (شما می توانید) می باشد. در این راستا کتاب چرا، چطور، چگونه؟، نوشته ی دکتر سونیتا گوپتا و دکتر نینا آگراوال و ترجمه پریسا همایون روز و پریچهر همایون روز از موسسه نشر و تحقیقات ذکر، منتشر شده در تیر ۱۳۹۳ با شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۰۷-۲۲۱-۶ به عنوان منبع اصلی مورد استفاده قرار گرفته است.