پیر شدن

پیر شدن را نمی توان به سادگی نتیجه فرآیند مرگ سلول ها دانست. بیشتر سلول ها بازسازی می شوند، گرچه همه آنها طول عمر یکسانی ندارند. برای مثال سلول های پوست مدت 19 روز دوام می آورند، در حالی که گلبول های قرمز، سه هفته و سلول های استخوان 25 سال یا بیشتر عمر می کنند.

جانوران همانطور که پیر می شوند، در ظاهر و رفتار آنها تغییراتی پدید می آید. انسان ها بسیار آهسته تر از سایر جانوران پیر می شوند. مردم در کشورهای صنعتی معمولاً تا حدود 70 سالگی عمر می کنند و در این بین، طول عمر زنان بطور متوسط چند سال بیش از طول عمر مردان است.

در کشورهای فقیر، مردم طول عمر کوتاه تری دارند. در قلمرو جانوران، فیل ها تا 70 سال، اسب ها تا 40 سال، سگ ها تا 20 سال و موش ها حدود 4 سال عمر می کنند. طول عمر بعضی پرنده ها از این مقادیر نیز بیشتر است. برای مثال عمر طوطی ها و عقاب ها به 100 سال نیز می رسد.

با افزایش سن انسان، پوست او چروک بر می دارد و موهایش خاکستری می شود. حافظه انسان نیز ضعیف می شود حواس بینایی (چشم ها)، شنوایی (گوش ها)، چشایی و بویایی رو به ضعف می گذارند. اما این اثرات در انسان های مختلف، به نسبت های گوناگون بروز می کند. انسان های 70 ساله می توانند از نظر توانایی های جسمی و ذهنی کاملاً متفاوت باشند.

در طول چند قرن گذشته، بهبود شرایط زندگی و پیشرفت های مربوط به علم پزشکی، باعث افزایش امید به زندگی و طول عمر افراد شده است.