چگونه می توان از آب دریا، آب شیرین بدست آورد؟
همه ما می دانیم که آب دریا شور است. آب دریا حاوی مواد معدنی زیادی است که آن را شور می کند. شوری آب دریا در نقاط مختلف آن متفاوت است. بطور متوسط در هر هزار جزء آب دریا، 35 جزء نمک وجود دارد. حال این سوال مطرح می شود که می توان نمک را از آب دریا جدا کرد و آن را قابل آشامیدن نمود؟
چندین روش برای بدست آوردن آب آشامیدنی از آب دریا وجود دارد.
روش اول، تقطیر آب دریا است. در این شیوه، آب دریا جوشانده می شود و بخار حاصل از آن، سرد و به آب تبدیل می شود. با تبخیر آب، نمک به جا می ماند. آبی که با این روش بدست می آید، شیرین و قابل خوردن است. برای تقطیر آب دریا از انرژی هسته ای یا انرژی خورشیدی استفاده می کنند.
در روش دیگر، از انرژی الکتریکی برای بدست آوردن آب شیرین استفاده می شود. در این روش، جریان برق را از درون آب دریا عبور می دهند. جریان برق سبب می شود که یون های مثبت نمک به یک سمت و یون های منفی به سمت دیگر حرکت کنند. حدود 3.5 درصد آب دریا از عناصر محلول تشکیل شده است. این عناصر سدیم و کلر هستند که با هم نمک را می سازند. هنگام عبور الکتریسیته، یون های سدیم به سوی کاتد و یون های کلر به سوی آند حرکت می کنند. در این روش، نمک از آب جدا و آب، قابل آشامیدن می شود.
در روشی دیگر، از نوعی فیلتر مخصوص برای تصفیه آب استفاده می کنند. این فیلتر آب خالص را عبور می دهد، اما جلوی عبور نمک را می گیرد.
منجمد کردن آب دریا روش دیگری برای بدست آوردن آب شیرین است. وقتی آب منجمد می شود، نمک از آن جدا می شود. البته از این روش برای مقاصد خاص و محدود استفاده می کنند. یکی از بهترین روش های تهیه آب شیرین، تقطیر چند مرحله ای است. در این شیوه، آب دریا چندین بار به سرعت و هر بار در خلا بیشتر و درجه حرارت کمتر تبخیر می شود.
امروزه جهان با تقاضایی رو به رشد برای آب شیرین مواجه است. دانشمندان در سراسر جهان در پی یافتن روش های جدیدی برای تهیه آب شیرین از آب دریا هستند. به عبارتی هزینه بالای استخراج آب شیرین از آب دریا باعث شده است که تحقیق و آزمایش برای دست یافتن به روش های مقرون به صرفه تر همچنان ادامه یابد.
منابع
مقاله علمی و آموزشی «چگونه می توان از آب دریا، آب شیرین بدست آورد؟»، نتیجه ی تحقیق و پژوهش، گردآوری، ترجمه و نگارش هیئت تحریریه پورتال یو سی (شما می توانید) می باشد. در این راستا کتاب چرا، چطور، چگونه؟، نوشته ی دکتر سونیتا گوپتا و دکتر نینا آگراوال و ترجمه پریسا همایون روز و پریچهر همایون روز از موسسه نشر و تحقیقات ذکر، منتشر شده در تیر ۱۳۹۳ با شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۰۷-۲۲۱-۶ به عنوان منبع اصلی مورد استفاده قرار گرفته است.