خلاقانه نبینیم و نشنویم؟
گوش دادن به خبرهای گوناگون و توجه دقیق نسبت به صحنه ها و اتفاقات روزمره در سطح جامعه گاهی اوقات ما را به یک انسان همیشه منتقد و به تدریج منفی نگر تبدیل می کند که تبعات آن ناامید شدن، از دست دادن انگیزه، کم کاری و در نتیجه کناره گیری از جامعه است.
حتماً شما هم افرادی را می شناسید که مدام اخبار را از مجاری گوناگون و در زمان های متفاوت پیگیری کرده و با تفسیر و تحلیل آن سعی می کنند دیگران را هم با آن درگیر کنند. این افراد بدون آنکه متوجه باشند، اسیر دام اعتیاد به شنیدن و دیدن معضلات جامعه شده اند. آنها هنگام رانندگی از اینکه کسی بین دو خط رانندگی نکند یا راهنما نزند یا زباله ای را از خودرو به بیرون بیندازد، کنترل خود را از دست می دهند، عصبی می شوند و از رانندگی کردن و از بودن در آن لحظات نه تنها لذت نمی برند، بلکه اذیت می شوند و این حس منفی را به همراهان خود و یا به افرادی که در اطراف آنها هستند، انتقال می دهند.
اگرچه رفتار آن افرادی که اصول رانندگی و آداب اجتماعی را رعایت نمی کنند، بسیار ناپسند و ناشایست است ولی ما با پرداختن به آن مسئله بدون حضور فردی که آن رفتار را مرتکب شده است، هیچ کاری را نمی توانیم از پیش ببریم. مثل این می ماند که ما در جمع خودمان بنشینیم و مردمان کشور دیگری را که در فقر یا فساد غرق شده اند، مدام مورد انتقاد و نقد قرار دهیم، در صورتی که نه می توانیم برای آنها کاری انجام دهیم و نه آنها از ما تاثیرپذیری دارند.
خب، راه حل صحیح چیست؟ در این مقاله شما می توانید با روش افراد موفق در مواجهه با خبرهای بد آشنا شوید.
بسیاری از انسان های موفق در عرصه های گوناگون را می شناسیم که انگار از بسیاری از مسائل حاشیه ای جامعه اطلاعی ندارند و از مهم ترین خبری که قشر عادی جامعه در مورد آن ساعت ها گفتگو می کند، حتی مطلع هم نیستند. البته منظور بی تفاوتی نیست بلکه ما می خواهیم از حساس بودن بیش از حد بکاهیم و به جای پرداختن به حاشیه ها به اصل بپردازیم که مهم ترین کار انجام وظایف خودمان به بهترین نحو است.
اگر کمی دقیق شویم، متوجه می شویم که دانشمندان حوزه های علمی و تخصصی، اصولاً اطلاعات عمومی زیادی ندارند. آنها خلاقانه ذهن خود را فیلتر کرده اند و فقط مانند یک آهنربا که ذرات آهن را جذب می کند، حتی ذرات طلا را هم جذب نمی کنند چون نقش و وظیفه آنها مشخص است.
ارزش یک آهنربا همیشه بیشتر از یک جاروبرقی است و آنچه آهنربا جمع می کند، برای ما مفیدتر و کاربردی تر است تا آنچه جاروبرقی جمع می کند. حتی اگر قطعه ای طلا باشد! چرا که کیسه های جاروبرقی را بدون نگاه کردن به محتویات آن در سطل زباله خالی می کنیم ولی از آنچه آهنربا جمع آوری کرده است، در آزمایشگاه و در امور کاری به بهترین نحو استفاده می کنیم.
خلاقانه ندیدن و خلاقانه نشنیدن به ما کمک می کند تا بتوانیم خلاقانه آنچه سودمند، مناسب، کاربردی و مفید و درخور ما است را ببینیم و بشنویم و ذهن، فکر و حواس مان را از دیدنی ها و شنیدنی های غیر مفید یا مضر، بمباران نکنیم.
همانطور که می دانیم انسان های خلاق و نابغه های قرون متفاوت، آدم های چندان باهوشی نبوده اند و شاید آنقدر باهوش نبوده اند که بتوانند به چند موضوع متفاوت بطور همزمان بپردازند و چون هوش محدودی داشته اند، پس روی یک موضوع خاص تمرکز کرده و توانسته اند آن موضوع را بطور عمقی کشف و درک کنند، به جای آنکه چندین موضوع را بطور سطحی بفهمند.
خلاقانه ندیدن و نشنیدن به ما کمک می کند تا عمق دانسته های ما همچون یک چاه قنات پُر آب و عمیق باشد نه اینکه همچون یک اقیانوس باشیم به عمق چند سانتیمتر!
تمرین کنیم خلاقانه ببینیم و بشنویم و خودمان را از دام اعتیاد به خبرهای بد نجات دهیم تا بتوانیم مفیدتر باشیم و بیشتر لذت ببریم. بنابراین:
- یاد بگیریم هر چیزی را گوش نکنیم و هدفمند بشنویم.
- زاویه نگاه مان را مدیریت کنیم و بدانیم ضرورتی ندارد همه چیز را با دقت ببینیم و اظهارنظر کنیم.
- ما آنقدر عمر نمی کنیم که بتوانیم همه مشکلات دنیا را حل کنیم، پس اگر هر فرد یک مسئله را حل کند، روزی می رسد که دنیا محل قشنگ تری برای زندگی شود.
- تمرین کنیم که روی یک کار، رشته، تخصص و فعالیت تمرکز کنیم.
- باور داشته باشیم که همه چیز را همگان می دانند، پس تلاش نکنیم در مورد همه چیز اظهارنظر کنیم.
به جای صحبت درباره دیگران، به گونه ای عمل کنید که دیگران درباره شما (البته مثبت) صحبت کنند!
منابع
مقاله علمی و آموزشی «خلاقانه نبینیم و نشنویم؟»، نتیجه ی تحقیق و پژوهش، گردآوری، ترجمه و نگارش هیئت تحریریه علمی پورتال یو سی (شما می توانید) می باشد. در این راستا یادداشت علی شاه حسینی از مجله خلاقیت، به عنوان منبع اصلی مورد استفاده قرار گرفته است.
