آیا یک درخت می تواند میوه یک نوع درخت دیگر را تولید کند؟

آیا یک درخت می تواند میوه یک نوع درخت دیگر را تولید کند؟ شاید تعجب کنید، ولی پاسخ این سوال مثبت است. اینکار را می توان با روشی ساده به نام پیوند زدن انجام داد. پیوند زدن نوعی روش مصنوعی پرورش گیاه است که در آن، جوانه یا شاخه کوچکی از گیاه مورد نظر را در شکافی که در پوست تنه درخت پایه ایجاد کرده اند، جای می دهند. بطور مثال اگر جوانه درخت گلابی را به دقت درون شکافی که در پوست درخت بِه ایجاد کرده ایم قرار دهیم، از این جوانه، یک شاخه گلابی می روید. در این حالت، این درخت هم گلابی می دهد هم بِه.

با استفاده از همین روش می توان درخت بادام و هلو را به هم پیوند زد و از یک درخت، دو نوع میوه یعنی بادام و هلو بدست آورد. علاوه بر این، گاهی اوقات از عمل پیوند زدن برای ایجاد گیاهان و درختان عجیب و غیر عادی نیز استفاده می شود.

روش پیوند زدن در کشاورزی از اهمیت زیادی برخوردار است. در این زمینه، آزمایش های بسیاری به منظور تولید میوه ها، گل ها و غلات بهتر و جدیدتر انجام می گیرد. با استفاده از روش پیوند زدن می توان کیفیت و کمیت محصول مورد نظر را بالا برد. کشاورزانی که از این روش استفاده می کنند، می توانند اطمینان حاصل کنند که درختان و نهال های جوان، میوه هایی با همان کیفیت و مرغوبیت درخت والد به بار خواهند آورد.

روش های متعددی برای قرار دادن شاخه های جوانه دار یا قلمه ها در تنه یا پوست درخت پایه وجود دارد؛ ولی هنگام انجام این کار، دو نکته کلی را باید رعایت کرد. نکته اول این است که فقط درختان یا بوته های هم خانواده را می توان به هم پیوند زد. بطور مثال شاخه یا جوانه درخت سیب را می توان به درخت گلابی یا بِه پیوند زد؛ ولی پیوند سیب به هلو بی حاصل است. پیوند درخت هلو با درختانی مثل بادام، زردآلو، آلو یا سایر درختانی که میوه های هسته دار تولید می کنند، امکان پذیر است. نکته دوم در عمل پیوند گیاهان این است که لایه زاینده یا کامبیوم قلمه باید با کامبیوم گیاه پایه ای که به آن پیوند می خورد در تماس باشد؛ در غیر این صورت شاخه پیوند خورده رشد نخواهد کرد.

منابع

مقاله علمی و آموزشی «آیا یک درخت می تواند میوه یک نوع درخت دیگر را تولید کند؟»، نتیجه ی تحقیق و پژوهش، گردآوری، ترجمه و نگارش هیئت تحریریه پورتال یو سی (شما می توانید) می باشد. در این راستا کتاب چرا، چطور، چگونه؟، نوشته ی دکتر سونیتا گوپتا و دکتر نینا آگراوال و ترجمه پریسا همایون روز و پریچهر همایون روز از موسسه نشر و تحقیقات ذکر، منتشر شده در تیر ۱۳۹۳ با شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۰۷-۲۲۱-۶ به عنوان منبع اصلی مورد استفاده قرار گرفته است.