الماس چیست؟
الماس با ارزش ترین، بادوام ترین و سخت ترین ماده طبیعی موجود در جهان است که در برابر اسیدها و قلیاها نیز مقاومت بسیار بالایی از خود نشان می دهد. الماس را با هیچ فلزی نمی توان برید. این ماده را تنها با اره های فلزی که حاوی پودر الماس هستد می توان برش داد.
الماس از کربن خالص تشکیل شده است. این ماده در 900 درجه سانتیگراد به آرامی می سوزد و دی اکسید کربن تولید می کند. الماس در 1000 درجه سانتیگراد به گرافیت تبدیل می شود. هرچه حرارت بیشتر شود، سرعت تشکیل گرافیت نیز افزایش می یابد.
الماس، گرما را به راحتی هدایت می کند؛ اما جریان الکتریسیته را از خود عبور نمی دهد. سرعت انتقال گرما در الماس، 5 برابر فلز مس است. الماس گاه بی رنگ و گاهی اوقات به رنگ های سبز، قهوه ای، سفید، زرد، صورتی و حتی سیاه است.
تا سال 1955 میلادی الماس فقط از معادن استخراج می شد؛ اما پس از آن، روشی مصنوعی برای ساخت این ماده ابداع شد.
الماسی که از معدن استخراج می شود، الماس طبیعی و الماسی که در آزمایشگاه تهیه می شود، الماس مصنوعی نام دارد. آفریقا دارای بیشترین معادن الماس طبیعی در جهان است. تقریباً 80 درصد از کل الماس جهان از معادن جنوب قاره آفریقا استخراج می شود. الماس را پیش از فروش، صیقل می دهند و به شکل مورد نظر در می آورند. جلا و درخشندگی الماس حتی با گذشت هزاران سال از بین نمی رود.
الماس مصنوعی برای اولین بار در سال 1955 میلادی توسط یک شرکت آمریکایی به نام جنرال الکتریک ساخته شد. برای تولید الماس مصنوعی، گرافیت را در فشار بسیار بالا تا 3000 درجه سانتیگراد حرارت می دهند. به این ترتیب گرافیت به الماس تبدیل می شود. الماس مصنوعی از بسیاری جهات شبیه به الماس طبیعی است. الماس مصنوعی در صنعت کاربردهای فراوانی دارد. از این ماده برای صیقل دادن، اره کردن، ساختن مته های حفاری، تیز کردن فلزات و بریدن شیشه و چینی استفاده می شود. از الماس مصنوعی، جواهر نیز ساخته می شود.
واحد اندازه گیری وزن الماس، قیراط است. هر قیراط معادل 300 میلی گرم است.
منابع
مقاله علمی و آموزشی «الماس چیست؟»، نتیجه ی تحقیق و پژوهش، گردآوری، ترجمه و نگارش هیئت تحریریه علمی پورتال یو سی (شما می توانید) می باشد. در این راستا کتاب چرا، چطور، چگونه؟، نوشته ی دکتر سونیتا گوپتا و دکتر نینا آگراوال و ترجمه پریسا همایون روز و پریچهر همایون روز از موسسه نشر و تحقیقات ذکر، منتشر شده در تیر ۱۳۹۳ با شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۰۷-۲۲۱-۶ به عنوان منبع اصلی مورد استفاده قرار گرفته است.
