چگونه قاچ های ساعتی تعیین شدند؟

قبل از تعیین قاچ های ساعتی، آشفتگی های بسیار زیادی در کارهای مردم (بخصوص در تطبیق برنامه ی حرکت قطارها) پیش می آمد. در ایالات متحده آمریکا برای آنکه به این آشفتگی ها پایان داده شود، استفاده از قاچ های استاندارد ساعتی آغاز گردید.

در سال 1884 میلادی در شهر واشینگتن، کنفرانسی برای تدوین مناسب ترین روش تعیین زمان در نقاط مختلف جهان تشکیل شد. در این کنفرانس کره زمین را به 24 قاچ تقسیم کردند که هر قاچ 15 درجه ی جغرافیایی را به خود اختصاص می دهد. تقسیم بندی مزبور یک تقسیم بندی طبیعی است زیرا سیاره ی زمین با سرعت 15 درجه در ساعت به دور خود می چرخد.

در داخل هر قاچ، اختلاف ساعت وجود ندارد و اختلاف میان یک قاچ با قاچ بعد یا قبل از خودش دقیقاً یک ساعت است.

گرینویچ لندن در انگلستان به عنوان مبدا محاسبه برگزیده شد. به این ترتیب زمانی که در گرینویچ ساعت 12 ظهر باشد، در قاچ بعدی (اگر به طرف شرق حرکت کنیم) ساعت یک بعد از ظهر خواهد بود؛ و اگر به طرف غرب حرکت کنیم ساعت یازده صبح است و در شهر نیویورک که به اندازه پنج قاچ در سمت غرب گرینویچ قرار گرفته است، ساعت 7 صبح خواهد بود.

کشور ایالات متحده آمریکا به ترتیب بر اساس نصف النهارهای هفتاد و پنجم، نودم، صد و پنجم و صد و بیستم، به چهار قاچ ساعتی تقسیم شده است. زمان ساعت معمول در این قاچ ها را زمان استاندارد شرقی، مرکزی، کوهستانی و اقیانوسی می نامند.

در آن طرف کره زمین از گرینویچ، خط تقسیم کننده ی دیگری وجود دارد که نام آن را خط بین المللی تاریخ گذاشته اند. این خط تقریباً بر نصف النهار صد و هشتادم منطبق است. زمانی که در گرینویچ ظهر باشد، در خط بین المللی تاریخ نیمه شب خواهد بود. هر کس که از این خط بگذرد (بسته به اینکه در جهت شرق حرکت کند یا در جهت غرب) یا یک روز به عقب می افتد یا یک روز جلو.

[toggle title=”برای مشاهده منابع اینجا کلیک کنید.” state=”close” ]

مقاله علمی و آموزشی «چگونه قاچ های ساعتی تعیین شدند؟»، نتیجه ی تحقیق و پژوهش، گردآوری و نگارش هیئت تحریریه پورتال یو سی (شما می توانید) می باشد. در این راستا کتاب به من بگو چرا و چگونه، نوشته ی آرکادی لئوکوم و ترجمه سعید درودی از انتشارات بهزاد، منتشر شده در 1391 با شابک 8-57-5959-964 به عنوان منبع اصلی مورد استفاده قرار گرفته است.

[/toggle]