با بیماری منییر آشنا شوید
بیماری منییر شرایطی در گوش داخلی است که باعث بروز حملات ناگهانی مطابق یک یا همه موارد زیر می‌شود:
- بیمار احساس می‌کند که اتاق دور سرش می‌چرخد (سرگیجه).
- صدای زنگ مانندی در داخل گوش می‌شنود (وزوز گوش).
- در درون گوش احساس فشار می‌کند.
- دچار کاهش ناگهانی حس شنوایی می‌گردد.
همچنین در طول حملات بیماری منییر، ممکن است فرد علائم زیر را نیز تجربه کند:
- احساس گیجی و عدم تعادل در هنگام ایستادن.
- احساس تهوع یا استفراغ.
کلیه این علائم ممکن است همگی با هم و به یکباره اتفاق بیفتند و برای چند دقیقه تا چند ساعت (معمولاً 2 تا 3 ساعت) ادامه پیدا کنند. معمولاً علائم از یک گوش شروع ولی به مرور زمان به هر دو گوش سرایت می‌کنند.
ممکن است یک یا دو روز طول بکشد تا علائم بطور کامل ناپدید شوند و فرد بعد از حمله احساس خستگی کند.
اگرچه علائم از فردی به فرد دیگر متفاوت است، اما کاهش حس شنوایی بدون سرگیجه غیرمعمول است.
حملات می‌توانند به صورت خوشه‌ای یا چندین بار در هفته اتفاق بیفتند؛ یا ممکن است فواصل حملات، هفته‌ها، ماه‌ها و یا سال‌ها از هم فاصله پیدا کنند.
بیماری منییر بیشتر افراد در بازه سنی 20 تا 60 ساله را مبتلا می‌کند ولی این بیماری در کودکان غیرمعمول است.
علت بروز بیماری منییر نامشخص است، اما با اختلال در فشار داخل گوش مرتبط است.
عواملی که به نظر خطر بروز بیماری را افزایش می‌دهند عبارتند از:
- تخلیه ضعیف مایع اندولنف در گوش داخلی
- اختلال در سیستم ایمنی
- آلرژی
- ابتلا به عفونت ویروسی
- سابقه خانوادگی بیماری منییر
- آسیب به سر
- میگرن
احتمالاً بیماری منییر در اثر مجموعه‌ای از عوامل فوق بروز می‌کند.
تشخیص
در صورت داشتن علائم بیماری منییر، مانند سرگیجه مداوم یا کاهش حس شنوایی، توصیه می‌شود در قدم اول بیمار به پزشک عمومی و یا به یک متخصص گوش، حلق و بینی مراجعه کند تا موارد زیر توسط پزشک معالج دقیق‌تر بررسی گردد.
- بررسی سرگیجه، با حداقل 2 حمله که حداقل به مدت 20 دقیقه در یک فاصله زمانی کوتاه رخ دهد.
- نوسان در حس شنوایی که با آزمایشات مختص ارزیابی شنوایی (از قبیل اودیومتری) تایید شود.
- بررسی دقیق‌تر وزوز گوش یا احساس فشار در گوش.
پزشک معالج ممکن است ارزیابی و معاینه دقیق‌تر به همراه درخواست آزمایش خون و یا تصویربرداری از سیستم عصبی را برای رد سایر علل احتمالی از قبیل میگرن، عفونت گوش، نوریت دهلیزی (التهاب عصب دهلیزی) و لابیرنتیت (عفونت گوش داخلی) انجام دهد.
درمان بیماری منییر
هیچ درمان قطعی برای بیماری منییر وجود ندارد. اما دارو درمانی می‌تواند به کنترل علائم از جمله سرگیجه، حالت تهوع و استفراغ کمک کند.
همچنین به بیماران توصیه می‌گردد در اولین نشانه بروز حمله:
- اگر داروی کنترل کننده سرگیجه خود را به همراه دارند، مطابق دستور پزشک مصرف کنند.
- بنشینند یا دراز بکشند.
- چشمان خود را ببندند، یا مسیر بینایی خود را در طول یک مسیر ثابت در مقابل خود نگه دارند.
- سر خود را سریع نچرخانند.
- اگر نیاز به حرکت دارند، این کار را به آرامی و با دقت انجام دهند.
- این احتمال وجود دارد که تا زمانی که علائم کنترل نگردد، فرد اجازه رانندگی نداشته باشد.
اکثر افراد مبتلا به بیماری منییر با پرواز مشکلی ندارند و رعایت نکات زیر می‌تواند خطر حمله و در نتیجه احساس اضطراب فرد را در طول پرواز کاهش دهد:
- اگر نگران سرگیجه هستند، صندلی خود را در قسمت راهرو انتخاب کنند. در این صورت از پنجره دور بوده و دسترسی سریع‌تری به توالت خواهند داشت.
- در صورتی که سر و صدا و لرزش برای فرد دردسرساز است، دور از موتورهای هواپیما بنشیند.
- بطور منظم آب بنوشد و نوشیدنی‌های الکلی مصرف نکند.
- از شرکت هواپیمایی بپرسند که آیا می‌تواند برای فرد یک رژیم غذایی خاص متناسب با نیاز فرد ارائه دهد یا خیر.
شواهد بسیاری مبنی بر اینکه تغییر در رژیم غذایی بیماری می‌تواند در بهبود علائم کمک کننده باشد، وجود ندارد. اما برخی از افراد ادعا می‌کنند که علائم آنها با موارد زیر بهبود می‌یابد، لذا موارد زیر توصیه می‌گردد:
- مصرف یک رژیم غذایی کم نمک.
- اجتناب از مصرف الکل.
- اجتناب از مصرف بیش از اندازه نوشیندنی‌های حاوی کافئین.
- ترک سیگار.
همچنین در کل اگر فرد دچار علائم سرگیجه در زمینه بیماری منییر یا سرگیجه وضعیتی حمله‌ای خوش‌خیم می‌باشد، می‌تواند با رعایت نکات زیر، خطر آسیب را کاهش داده و فعال بماند:
- از فرش‌های ضد لغزش استفاده گردد.
- میله‌های دستگیره در نزدیکی وان و توالت نصب گردد.
- از چراغ خواب در طول ساعات خواب شبانه برای ایجاد دید در شب استفاده کنند.
- برای جلوگیری از لیز خوردن، کف زمین خشک نگه داشته شود.
- وسایل خانه در قفسه‌های پایین نگهداری گردد تا نیازی به بالا رفتن از سطوح یا رسیدن به طبقه‌های بالاتر نباشد. اگر ضروری است، از چهارپایه پله‌دار تاشو استفاده شود.
- تمامی مسیرها از هر چیزی که ممکن است باعث زمین خوردن فرد شود، پاکسازی گردد.
- از کار در ارتفاع خودداری شود.
- کفش‌هایی با پاشنه کم و کفی غیر لغزنده پوشیده و دقت شود بند کفش‌ها همچنان بسته باشند.
- خانواده و دوستان در مورد وضعیت بیمار و نحوه کمک به فرد در هنگام حمله سرگیجه آگاه باشند.
- بررسی گردد که آیا سایر داروهای مصرفی فرد می‌توانند بر حس تعادل بیمار تاثیر بگذارند یا خیر.
سلامتی شما آرزوی ما است.
