آیا محدودیتی برای استقامت بدن انسان وجود دارد؟

ورزشکارانی که می توانند مسافتی معادل 117 ماراتن را در یک ماه بدوند، غیر قابل توقف به نظر می رسند. بزرگترین مانع فقط بدن خود آنها است.

به گزارش پورتال یو سی (شما می توانید)، یک پژوهش برای اولین بار سقف غیر قابل محاسبه فعالیت های استقامتی مانند دویدن یا دوچرخه سواری طولانی را محاسبه کرده است. این تحقیق نشان داده که عوارض متابولیسم بارداری در انسان شباهت بسیاری به دویدن در یک ماراتن بزرگ دارد.

دنیل لیبرمن بیولوژیست دانشگاه هاروارد می گوید: «این یافته بسیار جالبی است؛ چرا که مورد قانع کننده ای است که نشان می دهد در حد نهایی تحمل آدم ها محدودیت وجود دارد.» روانشناسان و ورزشکاران پیشتر علاقه مند بودند بدانند که انسان تا کجا می تواند به بدن خود فشار وارد کند.

زمانی که چند ساعت ورزش می کنیم، شواهد نشان می دهد که بیشتر مردم و پستانداران، 5 برابر بیشتر از میزان متابولیسم پایه (BMR یا مقدار انرژی مصرفی در زمان استراحت) را مصرف می کنند. دکتر هرمن پولتزر، انسان شناس تکاملی در دانشگاه دوک در دورهام می گوید زمانی که برویس کارلسون یک ورزشکار استقامتی و انسان شناس سابق در دانشگاه پورود یک مسابقه دو برای گذشتن از درون آمریکا در سال 2015 راه انداخت، فرصت را برای تحقیق در این باره غنیمت شمرد. دوندگان در این مسابقه 4957 کیلومتر را در 20 هفته می دویدند. آنها در این تحقیق متوجه شدند که صرف نظر از نوع فعالیت، مصرف انرژی بعد از 20 روز با شیبی تند کاهش یافته در نهایت به توازن 2.5 برابر BMR ورزشکاران می رسد.

در این زمان بدن بسیار سریع تر از اینکه بتواند انرژی غذای مصرفی را جذب کند، انرژی مصرف می کند که نشان دهنده سقف بیولوژیک یک کارکرد بدن انسان ها است. بعد از اینکه ورزشکاران این سقف را می شکنند، بدن به استفاده از ذخیره های چربی برای تامین انرژی رو می آورد. این تحقیق همچنین نشان داده که میزان انرژی مصرفی در بارداری انسان به اندازه مصرف انرژی ورزشکاران استقامتی مانند دوچرخه سواران شرکت کننده در مسابقه توردوفرانس است.

منابع

خبر علمی «آیا محدودیتی برای استقامت بدن انسان وجود دارد؟» توسط هیئت تحریریه خبر پورتال یو سی (شما می توانید) با استناد به Duke University، ترجمه، تدوین و نگارش شده است.