چگونه قهرمانان پرش با نیزه قادر به پرش های بلندتر شدند؟

در پرش با نیزه، ورزشکار از تیرکی دراز و انعطاف پذیر برای پرش از روی میله ای افقی که در ارتفاع بالا نصب شده استفاده می کند.

در قرن نوزدهم، تیرک از چوبی سنگین ساخته می شد که در انتها، میخی فولادی داشت. در آغاز قرن بیستم، استفاده از تیرک های سبُکی از جنس بامبو رواج یافت. در دهه 1940 میلادی نیز تیرک های فولادی و بعدها تیرک های فایبرگلاس ساخته شد.

فایبرگلاس ماده ای مصنوعی است. تیرک های فایبرگلاس پیشرفت بزرگی در پرش ایجاد کرد. این تیرک ها سبک و مستحکم اند. فایبرگلاس در ساخت وسائل ورزشی دیگری مانند قایق های کانو و قایق های بادبانی نیز به کار می رود.

اولین تیرک های فایبرگلاس سفت و خشک بودند اما سپس نمونه های انعطاف پذیرتری ساخته شد. تیرک های جدید و پیشرفته، ورزشکاران را در پرش به ارتفاع های زیاد یاری کرد، بطوریکه در دهه 1950 رکورد پرش با نیزه یک متر تمام افزایش یافت.

به این ترتیب است که پرش با نیزه نیز مانند پرتاب نیزه و بسیاری ورزش های دیگر از اکتشافات علمی بهره مند شده است.

[toggle title=”برای مشاهده منابع اینجا کلیک کنید.” state=”close” ]

مقاله علمی و آموزشی «چگونه قهرمانان پرش با نیزه قادر به پرش های بلندتر شدند؟»، نتیجه ی تحقیق و پژوهش، گردآوری و نگارش هیئت تحریریه پورتال یو سی (شما می توانید) می باشد. در این راستا کتاب بخوانید و بدانید، ویراستار بی تو ساگال و ترجمه سپیده عندلیب و حسین یاسینی از انتشارات پیکان، منتشر شده در اسفند 1384 با شابک 3-72-6229-964-978 به عنوان منبع اصلی مورد استفاده قرار گرفته است.

[/toggle]