با عوارض سوراخ کردن پوست آشنا شوید

شاید افرادی را ببینید که با حلقه ها و نگین های رنگی و متنوع سعی می کنند ظاهرشان را متفاوت کنند. این کار که به آن پیرسینگ گفته می شود، عملی است که در وهله اول شامل سوراخ کردن و بعد استفاده از یک وسیله فلزی به منظور زیبایی و تزئینی در یک منطقه از پوست است.

همه خانم ها دست کم یکبار این کار را انجام داده اند؛ آن هم زمانی که می خواستند لاله گوش شان را سوراخ کرده و گوشواره به گوش کنند. اما امروزه سوراخ کردن مناطق دیگری از بدن نیز باب شده است که باعث مشکلات متعددی می شود.

در این مقاله شما می توانید با آسیب ها و عوارض پیرسینگ در مناطق غیر متعارف بدن آشنا شوید.

پیرسینگ گوش

ساده ترین پیرسینگ را ما به عنوان سوراخ کردن گوش و استفاده از گوشواره های تزئینی می شناسیم. سوراخ کردن نرمه گوش متداول ترین پیرسینگ به حساب می آید که یک بافت نرم و غیر غضروفی است ولی به تازگی استفاده از نگین و جواهر در قسمت های مختلف بدن شایع است. در مورد گوش ممکن است از قسمت های مختلف لاله گوش استفاده شود که قسمتی است غضروفی که قوام دارد، بر عکس نرمه گوش که در واقع بافتی غیر غضروفی است و سوراخ کردن آن غیر منطقی است. خطرناک ترین قسمت گوش برای پیرسینگ قسمت بالایی گوش است که دچار عفونت و آبسه می شود. پوست این ناحیه بسیار نازک است و خیلی راحت می تواند چرک کند. هر چند این مشکل اغلب با آنتی بیوتیک بر طرف می شود اما در صورتی که غضروف آسیب ببیند، ممکن است نیاز به جراحی باشد اما شکل ظاهری گوش تغییر خواهد کرد.

پیرسینگ های خطرناک و غیر متعارف

به تازگی انواع و اقسام پیرسینگ های عجیب و غریب باب شده است. پیرسینگ پلک، پرده های بینی، سپتوم یا قسمت میانی بینی، لب، زبان، ناف و هر جای دیگری که در معرض دید باشد، می تواند انجام شود. پیرسینگ هر کدام از این قسمت ها زمان لازم خود را برای بهبود دارد و ممکن است مشکلات خاص خود را داشته باشد. اتفاقی که اغلب اوقات می افتد این است که آن ناحیه متورم می شود و مقدار کمی خون از آن قسمت می آید.

حساسیت پوستی؛ اولین خطر

مهم ترین نگرانی که در پیرسینگ وجود دارد این است که حساسیت هایی نسبت به مواد یا جنس فلز بکار رفته برای پیرسینگ ایجاد شود. انواع حساسیت ها ممکن است بروز کند که در برخی افراد زودتر و در برخی دیرتر ایجاد می شود اما هر جا که پُر خون تر باشد احتمال بروزش بیشتر است و هر جا که کم خون تر است، احتمالش کمتر است، بنابراین در میان پیرسینگ های مختلف در نرمه گوش کمترین مشکل ایجاد می شود گرچه در همان موضع هم ممکن است چنین اتفاقی بیفتد. فلزی که برای پیرسینگ استفاده می شود، ممکن است ایجاد آلرژی کند. تنها فلزاتی که ممکن است ایجاد حساسیت نکنند طلا، پلاتین و تیتانیوم هستند. پیرسینگ در ناحیه ناف ممکن است به لباس گیر کرده و ایجاد تحریک در این ناحیه کند و در نتیجه التیام زخم آن طولانی شود.

همه عوارض پیرسینگ دهان

در مواردی که پیرسینگ در دهان یا مخاط گونه ها استفاده می شود، ممکن است باعث تورم شده و مشکلاتی را هنگام جویدن و بلع غذا ایجاد کند. گاهی شکل این پیرسینگ ها که به صورت حلقه یا بعضی فرم های غذایی است، مشکلاتی در بلع ایجاد می کند. فلزاتی که در این ناحیه استفاده می شوند، می توانند باعث پیکور یا ترک خوردگی دندان ها، مشکلات لثه، مشکل جویدن و ایجاد تورم در ناحیه مورد نظر شوند.

عفونت و هپاتیت در کمین است.

آنچه در پیرسینگ زیاد دیده می شود عفونت های پوستی است. اصولاً هر چیزی که به صورت جسم خارجی به بدن وارد شود، می تواند کانونی باشد برای تجمع میکروب ها و قارچ ها که به دنبال آن ممکن است عفونی شدن و دردناک شدن منطقه را ایجاد کرده و شاهد ترشحات چرکی از آن ناحیه باشیم. در این موارد درمان چرک و عفونت مقدور نیست و هر قدر آنتی بیوتیک استفاده شود اثر نمی کند مگر اینکه آن جسم از بدن خارج شود. معمولاً توصیه می شود موارد پیرسینگ از پوست خارج شود.

ممکن است در برخی افراد که استعداد خاصی در بدن دارند منطقه پیرسینگ دچار گوشت اضافی شود که کلوئید گفته می شود که جای زخم های برجسته و متورمی هستند که شدیداً خارش دارند. برجستگی و تورم در کلوئید خیلی اوقات با دارو کنترل می شود ولی برخی اوقات باید از سرمادرمانی یا آمپول کورتون یا از لیزرهای خاصی استفاده شود تا آن گوشت اضافی خارج شود. گاهی اوقات که کلوئید مقاوم به درمان است، ممکن است جراحی نیاز باشد. در صورتی که این عفونت ها بدون درمان رها شوند بسیار خطرناک بوده و اسکار دائمی ایجاد می کنند.

این احتمال وجود دارد وسائلی که در انجام عمل پیرسینگ بکار می روند عفونت هایی مانند هپاتیت A یا هپاتیت B و C را منتقل کنند. بیشتر این عفونت ها در سوراخ کردن زبان و ناف می توانند باکتری های کوچک، بیماری های هپاتیت B و C را پرورش دهند که در نهایت می توانند منجر به مرگ شوند. گزارش شده که بیماران مبتلا به دیابت و بیماری های پوستی بیشتر ممکن است بر اثر این باکتری ها گرفتار بیماری عفونی شوند. دیده شده که این نوع بیماری های باکتریایی با علائم بالینی مانند تب، دردهای شکمی و آبسه همراه هستند.

خطر تغییر شکل عضو

مهم ترین مسئله ای که می توان مطرح کرد آسیب پذیری پیرسینگ است که ممکن است موجب صدمه و پارگی عضو شود، مثلاً پیرسینگی که در دهان است، می تواند به غذایی گیر کند و موقع جویدن باعث پارگی مخاط شود. پیرسینگ بینی ممکن است موجب کشیدگی و پارگی شود. چیزی که درباره پیرسینگ مطرح است پارگی عضو است که ممکن است بهبود آن با مشکلاتی همراه باشد اما شایع ترین آن حساسیت های پوستی است که معمولاً موضع پیرسینگ را دچار التهاب و خارش می کند و حتماً باید خارج شود. علاوه بر این، بعد از اینکه پیرسینگ انجام می شود، خونریزی ناحیه اطراف آن اتفاق می افتد. در صورتی که پیرسینگ حین فعالیت یا تعویض لباس دچار جابجایی شود این خونریزی تشدید شده و حتی باعث پاره شدن آن عضو می شود.

اسکارهای دردسر ساز

پیرسینگ بینی معمولاً باعث اسکار بافت و بویژه تشکیل اسکار کلوئید می شود. اسکار کلوئید یک تومور غیر قابل درمان است که ناخواسته در منطقه آسیب دیده رشد می کند. خراش بافت می تواند خطر قابل توجهی برای بیماران ایجاد کند و حتی تاثیرات روانی بر آنها داشته باشد. اسکار بافت در گوش یا سوراخ کردن لب می تواند عوارض پزشکی مانند تشکیل کیست، زخم های بزرگ و التهاب ایجاد کند. این نوع از عوارض معمولاً چه در پیرسینگ های سنتی و چه غیر سنتی دیده می شود. اسکار بافت اغلب باعث افزایش قرمزی، تورم و تاول می شود اما بسیاری از افراد آن را با جوش اشتباه می گیرند. در حالی که این نوع اسکار به راحتی می تواند باعث عفونت های باکتریایی شود.

مراقب اعصاب تان باشید.

پیرسینگ بدن گاهی اوقات می تواند باعث آسیب شَدید عصب همراه با درد غیر قابل تحمل شود. به همین دلیل در پیرسینگ زبان و پل بینی باید دقت لازم انجام شود تا اعصاب آسیب نبینند. در زبان و ناف اعصاب بسیار حساسی وجود دارند که می توانند به ستون فقرات و قابلیت مغز اثر بگذارند. حتی درجات کمی از آسیب اعصاب ممکن است زندگی فرد را تحت الشعاع قرار دهد. اختلال عصبی ناشی از پیرسینگ بدن نه تنها خطرناک است بلکه می تواند منجر به مشکلات سلامت دائمی در طول عمر فرد شود.

سلامتی شما آرزوی ما است.

منابع

مقاله علمی و آموزشی «با عوارض سوراخ کردن پوست آشنا شوید»، نتیجه ی تحقیق و پژوهش، گردآوری و نگارش هیئت تحریریه پورتال یو سی (شما می توانید) می باشد. در این راستا مصاحبه با دکتر مسعود داوودی – متخصص پوست – توسط نسرین خسروشاهی از مجله سیب سبز، به عنوان منبع اصلی مورد استفاده قرار گرفته است.