داروهایی که برای درمان طاسی سکه ای مناسب هستند
ریزش موی منطقه ای (سکه ای) یا Alopecia Areata، نوعی ریزش مو بدون تشکیل اسکار است که بیشتر، جمعیت جوان و کودکان را درگیر می کند. این بیماری غیر از پوست سر می تواند ابروها، مژه ها، زیر بغل، ریش، موهای کل دست و پا را درگیر کند. ضایعات به صورت نواحی مدور یا بیضی شکل و با حدود کاملاً مشخصی ظاهر می شوند.
استرس به عنوان علت این بیماری ذکر شده ولی وراثت و وجود بیمارهای دیگر از قبیل مشکلات تیروئید، کم خونی شَدید، ویتلیگو، دیابت و… در ابتلا به این بیماری موثر شناخته شده است. این بیماری با درگیری فولیکول مو و گاهی اوقات ناخن ها همراه است. تظاهر اصلی بیماری معمولاً به صورت شروع سریع ریزش مو در یک ناحیه مشخص و معمولاً گرد است. ریزش موی سکه ای در مردان و زنان بطور یکسان شیوع دارد.
در این مقاله شما می توانید با درمان دارویی این بیماری آشنا شوید.
طاسی سکه ای در هر سنی می تواند هر ناحیه موداری را درگیر کند، اما بیشتر پوست سر درگیر می شود. گاهی بیمار احساس سوز خفیفی می کند یا احساس خارش در ناحیه درگیر دارد. پوست ناحیه درگیر صاف یا کمی قرمز است و امکان دارد قطعات کوتاهی از مو داشته باشند. ساقه مو در طاسی سکه ای به خوبی شکل نگرفته و هنگام رسیدن به سطح، شکننده است.
در تمام انواع طاسی های سکه ای، فولیکول های مو وقتی سیگنال مناسبی دریافت کنند زنده می مانند و برای رشد مجدد مو آماده خواهند شد. در تمام موارد، رشد مجدد مو ممکن است بدون درمان یا پس از سال ها صورت گیرد.
خط اول در درمان این بیماری استفاده از کورتیکواستروئیدهای داخل ضایعه است، تزریق کورتون (بطور معمول تریامسینولون) معمولاً توسط یک متخصص پوست و با استفاده از سرنگ انسولین به صورت ماهانه در پوست و اطراف ناحیه بدون مو انجام می شود. اگر موی جدید رشد کرد معمولاً طی چهار هفته نمایان خواهد شد. این درمان از زیاد شدن ناحیه های عاری از مو جلوگیری می کند.
کورتیکواستروئید موضعی گاهی به عنوان جایگزین تزریق برای کودکان یا بزرگسالانی تجویز می شود که نمی توانند تزریق را تحمل کنند. کرم یا محلول های تجویز شده معمولاً به صورت روزانه روی ناحیه طاسی زده می شود. این درمان نیز مانند روش تزریق برای بیمارانی با لکه های طاسی مجزا مناسب است، اما داروی موضعی برای افرادی با ریزش موی گسترده چندان نتیجه بخش نیست.
با اینکه ماینوکسیدیل در درمان طاسی سکه ای اثر چندانی ندارد و مطالعات مختلف نتایج متناقضی از اثربخشی آن نشان داده، اما به دلیل ایمن بودن و عوارض کم در بسیاری از موارد به عنوان درمان جانبی بکار می رود. استفاده روزی دو بار از محلول ماینوکسیدیل 5 درصد ممکن است موجب رشد مجدد مو در قسمت های پوست سر شود.
استفاده از محلول ماینوکسیدیل موضعی 2 درصد به تنهایی در درمان این بیماری موثر نخواهد بود و اگر از کرم های حاوی کورتون، 30 دقیقه بعد از ماینوکسیدیل استفاده شود، تاثیر بیشتری خواهد داشت. درمان دیگر استفاده از پماد یا کرم آنترالین است. آنترالین از مواد مصنوعی like-tar است که عموماً برای درمان بیماری پسوریازیس استفاده می شد. این دارو عملکرد ایمنی پوست را تغییر می دهد. این داروی قیر مانند روی پوست مالیده می شود و 20 تا 60 دقیقه همان جا باقی می ماند. در اصطلاح به این روش درمان تماس کوتاه گفته می شود. آنترالین بعد از 30 تا 60 دقیقه شسته می شود تا از التهاب و تحریک پذیری پوست جلوگیری شود.
قرص های کورتون خوراکی مانند پردنیزولون هم گاهی اوقات مورد استفاده قرار می گیرند که با توجه به عوارض سیستمیک کورتون ها در استفاده های طولانی مدت، تمایل به استفاده از این داروها در درمان طاسی سکه ای کم است. اغلب بیماران مبتلا به طاسی منطقه ای بطور همزمان تحت چند نوع درمان قرار می گیرند. اغلب ترکیب کردن دو یا چند درمان، میزان موفقیت درمان را افزایش می دهد.
فراموش نکنید برای درمان این بیماری باید صبر زیادی داشت، زیرا معمولاً پاسخ به درمان، در گذر زمان بدست می آید.
منابع
مقاله علمی و آموزشی «داروهایی که برای درمان طاسی سکه ای مناسب هستند»، نتیجه ی تحقیق و پژوهش، گردآوری و نگارش هیئت تحریریه علمی پورتال یو سی (شما می توانید) می باشد. در این راستا مصاحبه با دکتر کاوه سالارمند – داروساز – از روزنامه جام جم، به عنوان منبع اصلی مورد استفاده قرار گرفته است.
