با تب خونریزی دهنده کریمه کنگو آشنا شوید

تب خونریزی دهنده کریمه کنگو برای اولین بار، سال 1944 در کریمه اوکراین توصیف شد و به همین دلیل نیز تب خونریزی دهنده کریمه نام گرفت. در سال 1969 مشخص شد که عامل بیماری زا مشابه همان بیماری است که در سال 1956 در جمهوری کنگو مشاهده شده بود. بنابراین بیماری با عنوان تب خونریزی دهنده کریمه کنگو نام گرفت.

این بیماری با گرم شدن هوا شایع تر می شود و بیشترین آسیب را به افرادی می زند که با دام سر و کار دارند. در این مقاله شما می توانید با تب خونریزی دهنده کریمه کنگو بیشتر آشنا شوید.

پای ویروس و کنه در میان است.

تب خونریزی دهنده کریمه کنگو (CCHF) بیماری رایج ویروسی (Nairovirus) از خانواده Bunyaviridae است که بواسطه کنه ها منتقل می شود. این بیماری باعث ایجاد تب خونریزی دهنده ویروسی جدی می شود که میزان مرگ و میر در آن بین 10 تا 40 درصد است. میزبان اصلی این بیماری ویروسی را حیوانات وحشی و خانگی تشکیل می دهند که در بین آنها می توان به گاو، گوسفند و بز اشاره کرد. اکثر پرندگان، به جز شترمرغ نسبت به این بیماری مقاوم هستند. انتقال بیماری در میان حیوانات به این شکل است که کنه های آلوده، حیوانات را می گزند. سپس ویروس به مدت یک هفته در جریان خون باقی می ماند. اگر کنه دیگری این حیوان را نیش بزند؛ ویروس به آن منتقل می شود و به این ترتیب چرخه کنه – حیوان – کنه ادامه پیدا می کند.

بیشترین قربانیان

این گونه نیست که بیماری به سادگی در بین مردم عادی به یک اپیدمی تبدیل شود. این بیماری در افرادی که بواسطه شغل شان با دام سر و کار دارند (مانند دامپزشکان، قصاب ها، سلاخ ها، کارگران کشتارگاه ها، دامپروران، چوپان ها و…)، بیشتر دیده می شود. کادر پزشکی و پرستارها نیز جزو افرادی هستند که به دلیل سر و کار داشتن با بیماران، ممکن است در صورت رعایت نکردن نکات ایمنی، به این بیماری مبتلا شوند. وحشت خانم های خانه دار و افرادی که با گوشت سر و کار بیشتری دارند، شاید بی مورد نباشد اما باید گفت که با استفاده از دستکش و شستشوی دستکش ها بعد از اتمام کار و همچنین خودداری از تماس دست آلوده با چشم و بینی و قرار دادن گوشت در یخچال قبل از استفاده، به راحتی می توان انتقال را به صفر رساند.

انتقال به انسان و علائم بیماری

ویروس از طریق گزش کنه یا تماس با خون و بافت حیوان آلوده در حین یا بلافاصله بعد از ذبح به انسان منتقل می شود یعنی امکان ابتلای افراد عادی جامعه که در معرض کنه و تماس با حیوان آلوده قرار ندارند، بسیار اندک است. در خصوص انتقال بین انسانی، نیز ویروس از طریق تماس مستقیم با خون، ترشحات یا مایعات بیولوژیکی فرد آلوده، امکان سرایت دارد. آلودگی ایجاد شده در مراکز درمانی نیز به دلیل استریل نشدن صحیح ابزار پزشکی، استفاده مجدد از سرنگ و عدم رعایت نکات بهداشتی و ایمنی از طرف کادر پزشکی، امکان بروز پیدا می کند.

انتقال ویروس خود را با علائم متعددی مانند تب، دردهای عضلانی، سرگیجه، کمردرد، سردرد، حساسیت چشم ها به نور، حالت تهوع، اسهال و استفراغ، دردهای شکمی، افزایش ضربان قلب، خونریزی در مخاط هایی مانند دهان، گلو، پوست و… نشان می دهد. این علائم معمولاً 3 تا 4 روز بعد از ابتلا بروز می کنند.

تاکنون واکسنی نه برای حیوان و نه برای انسان کشف نشده است و درمان آن بعد از پیشرفت بیماری نیز بسیار دشوار است. بنابراین بهترین کار، همان روش های پیشگیری است.

کشورهایی که دارای سیستم دامداری سنتی هستند، معمولاً بیشتر با این بیماری مواجه می شوند. سلامتی شما آرزوی ما است.

منابع

مقاله علمی و آموزشی «با تب خونریزی دهنده کریمه کنگو آشنا شوید»، نتیجه ی تحقیق و پژوهش، گردآوری، ترجمه و نگارش هیئت تحریریه علمی پورتال یو سی (شما می توانید) می باشد. در این راستا مقالات وب سایت CDC و مجله دانشمند، به عنوان منابع اصلی مورد استفاده قرار گرفته اند.