آیا محل خواب نوزاد مهم است؟
مدت‌ها است که به والدین توصیه شده است تا نوزاد را در تخت یا گهواره خودشان بخوابانند تا احتمال سندروم مرگ ناگهانی کودک در خواب را کاهش دهند. اما بر اساس یافته‌های یک تحقیق جدید، همچنان از هر 5 نوزاد یک نوزاد در تخت والدین خود می‌خوابد.
به گزارش پورتال یو سی (شما می‌توانید)، برای کاهش خطر سندروم مرگ ناگهانی کودک در خواب، آکادمی اطفال آمریکا توصیه می‌کند تا والدین به مدت حداقل شش ماه یا ترجیحاً تا یک سال، با نوزاد در یک اتاق بخوابند. بنابر توصیه این آکادمی، بهتر است والدین نوزاد را در تخت خودشان نخوابانند.
بر اساس تحقیق‌های صورت گرفته، 59 درصد از مادران اعلام کرده‌اند که تصمیم دارند تا کودک را در اتاق خواب خودشان و در تخت جدا بخوابانند. اما تنها 45 درصد از این تعداد در عمل این تصمیم را اجرا کردند.
دکتر کلاماس که این تحقیق را اجرا و روی آن مطالعه می‌کند، اعلام کرده است: «ما متوجه شده‌ایم که بسیاری از مادران، برخلاف توصیه آکادمی اطفال آمریکا نوزاد را در تخت خودشان می‌خوابانند.» این استاد دانشگاه می‌گوید دلایل متفاوتی وجود دارد که والدین نوزاد را در تخت خودشان می‌خوابانند. تعدادی از شرکت کنندگان در این تحقیق بر این باور هستند که برای تغذیه نوزاد با شیر مادر، کودک باید در تخت خواب مادر بخوابد. در برخی فرهنگ‌ها هم خوابیدن نوزاد در تخت مادر یک هنجار اجتماعی است. گاهی هم والدین فضای امن دیگری ندارند تا کودک در آنجا بخوابد.
اما چرا مهم است تا کودک در تخت والدین نخوابد؟
نگرانی اصلی خفگی تصادفی کودک است. ما اغلب از تشک و بالش‌های نرم و رواندازهای گرم و ضخیم استفاده می‌کنیم. همین موارد خطر خفگی ایجاد می‌کنند. افراد تصور می‌کنند در چنین لحظه‌ای از خواب بیدار می‌شوند. اما وقتی کودک در حال خفگی است، اغلب این اتفاق بی‌صدا رخ می‌دهد.
دکتر پارخ، یکی دیگر از متخصصان اطفال در آمریکا می‌گوید خواباندن نوزاد در تخت مشترک با والدین یکی از بزرگترین عوامل خطر سندروم مرگ ناگهانی کودک در خواب است. هنگامی که والدین در خواب غلت می‌زنند یا بطور اتفاقی چیزی مانند روانداز، دهان کودک را می‌پوشاند ممکن است باعث خفگی کودک شود. حتی صرفاً خوابیدن چند نفر در کنار کودک ممکن است منجر به کاهش سطح اکسیژن شده و همین امر کودک را بیشتر در معرض خطر قرار می‌دهد.
دکتر کلاماس اظهار امیدواری کرد که این مطالعه تفاوت‌های احتمالی بین آنچه والدین برنامه‌ریزی می‌کنند با آنچه در واقع انجام می‌دهند را نشان دهد. دکتر کلاماس می‌گوید: «متخصصان اطفال باید بدانند موانع احتمالی برای یک خواب ایمن چیست. بهترین حالت این است که این گفتگوها قبل از خستگی و استرس‌های اولیه والدین (به دلیل به دنیا آمدن نوزاد) صورت بگیرد.» وی در ادامه می‌گوید: «ما وقت زیادی را صرف آماده کردن مادران برای تولد نوزادشان می‌کنیم. اما عملاً هیچ زمانی را صرف آماده کردن آنها به عنوان والدین نمی‌کنیم.»
دکتر پارخ معتقد است که نکته کلیدی در این میان برنامه‌ریزی است. او می‌گوید: «این تحقیق نشان داد که حتی اگر بهترین نیت را داشته باشید، ممکن است در عمل بهترین روش خواب را بکار نگیرید. بهتر است قبل از به دنیا آمدن نوزاد در این مورد فکر کنید. یک گهواره تهیه کرده و در اتاق خواب خود قرار دهید تا برای تغذیه کودک از طریق شیر مادر هم مشکلی نداشته باشید.»
