شادی ناخالص ملی چیست؟
شادی ناخالص ملی (Gross National Happiness) که معمولاً به صورت شاخص GNH از آن یاد می‌شود، مفهوم جدیدی است که از دهه هفتاد قرن بیستم مورد توجه قرار گرفت. مقصود از شادی ناخالص ملی این است که توسعه پایدار باید نگاهی جامع به مقوله پیشرفت داشته باشد و جنبه های غیراقتصادی رفاه را نیز به اندازه جنبه‌های اقتصادی آن مورد تاکید قرار دهد. GNH چهار رکن دارد که عبارتند از:
- حاکمیت مناسب
- توسعه اجتماعی – اقتصادی پایدار
- حفاظت فرهنگی
- حفاظت محیطی
این چهار رکن اخیراً به 9 زیرشاخه تقسیم شده‌اند تا درک بهتری از مفهوم GNH بدست آید. 9 زیرشاخه GNH بدین ترتیب هستند: رفاه روانی، بهداشت و درمان، آموزش، زمان مورد استفاده، تنوع و تقویت فرهنگی، حاکمیت مناسب، سر زندگی اجتماعی و استانداردهای زندگی. پس از بررسی 33 شاخص که در این 9 زیرشاخه قرار می‌گیرند، از طریق روش Alkire-Foster شاخص نهایی شادی ناخالص ملی بدست می‌آید.
بررسی شادی ناخالص ملی در سال 2010 در کشور بوتان، نتایج جالب توجهی به همراه داشت که برخی از آنها از این قرار هستند:
- بطور متوسط مردان از زنان خوشحال‌تر هستند.
- در مناطق شهری 50 درصد مردم شاد هستند در حالی که این آمار در مناطق روستایی 37 درصد است.
- مجردها و جوانان جزو شادترین مردم بودند.
مسلماً بررسی شاخص ناخالص ملی می‌تواند نتایج با ارزشی برای سیاستگذاران یک کشور به همراه داشته باشد. اطلاع از این شاخص به تصمیم گیرندگان اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی این امکان را می‌دهد که با قانونگذاری‌های دقیق تر، سطح رفاه غیراقتصادی مردم کشور خود را ارتقاء دهند و مردم شادتری داشته باشند.
هندی‌ها بر این عقیده هستند که وقتی شادی را با دیگران تقسیم کنیم، شادی بیشتری به وجود خواهد آمد.
