چگونه آدامس به وجود آمد؟

امروزه در سراسر جهان کارخانه های بسیار زیادی مشغول تهیه ی آدامس هستند. هر کدام از این کارخانه ها به شیوه ی مخصوصی یکسری مواد را با همدیگر ترکیب می کنند و آدامس هایی با رنگ های گوناگون و مختلف به بازار می فرستند. با این وجود همه ی این آدامس ها و همه ی آن کارخانه ها کم و بیش از یک شیوه ی مشترک پیروی می کنند که به شرح زیر است:

اول یک ماده ی صمغی را خوب به عمل می آورند. پس از گداختن صمغ و نابود ساختن میکروب هایش در دیگ بخار، آن را به درون دستگاهی به نام «ماشین جدا کننده ی آشغال» می فرستند. این دستگاه با نیروی گریز از مرکز به سرعت به دور خودش می چرخد و آشغال های ریز و درشت را از درون صمغ کاملاً جدا می کند.

بعد از اینکه صمغ مزبور تمیز و گداخته شد، مقداری شکر و گلوکز و مواد معطر (موسوم به اسانس) به آن می افزایند. این مواد را معمولاً به نسبت های زیر با همدیگر مخلوط می کنند:

  1. صمغ 20 درصد
  2. شکر 63 درصد
  3. گلوکز 16 دصد
  4. چاشنی 1 درصد

چاشنی یا مواد معطر (موسوم به اسانس) که در آدامس به کار می روند، عبارتند از نعناع، میخک، دارچین و…

سپس در حالی که مخلوط آدامس هنوز گرم است، آن را از میان چندین غلتک عبور می دهند و آن را به صورت نوار بسیار نازک و درازی در می آورند و ضمناً برای آنکه به جایی نچسبد، پودر شکر روی آن می پاشند. وقتی که نوار آدامس به آخرین غلتک می رسد، از زیر تیغه هایی می گذرد که آن را به اندازه های کوچک و قابل مصرف قطعه قطعه می کنند.

آنگاه نوبت بسته بندی می رسد. برای پیچیدن و بسته بندی آدامس ها نیز دستگاه دیگری آماده ی کار است.

این بود شیوه ی عمومی و مشترک تهیه ی آدامس که همه ی کارخانه های جهان تقریباً از آن پیروی می کنند.

بنابراین آدامس از یک نوع صمغ، شکر، گلوکز و چاشنی تهیه می شود. اینکه آدامس ساعت ها در دهان ما است و آن را دائماً می جویم بدون اینکه تمام شود، به دلیل صمغی می باشد که در تهیه ی آن به کار رفته است. برای تهیه ی آدامس بادکنکی نیز از یک نوع صمغ کش دار استفاده می کنند. از همین رو است که می بینیم کش می آید و پاره نمی شود.

بیشتر صمغ هایی که اکنون در آدامس سازی به کار می روند، مصنوعی و ساختگی می باشند. البته بعضی از صمغ ها نیز مانند سقز آمریکایی موسوم به چیکل، صمغ طبیعی است و آن را از شیره ی یک نوع درخت همیشه سبز وحشی به نام مانیلکارا چیکل (Manilkara chicle) یا sapodilla tree – که در مکزیک و گواتمالا می روید – بدست می آورند. شیره ی سفید رنگ این درخت را در سطل هایی می ریزند و آن را می جوشانند و در قطعه های 12 کیلویی قالب می زنند و روانه ی کارخانه های آدامس سازی می کنند. مردم آمریکای مرکزی، چیکل خام را که تازه از درخت گرفته شده است، همین جوری می جوند. افرادی که تازه قدم به سرزمین نیواینگلند (واقع در مشرق آمریکا) گذاشته بودند، صمغ صنوبر را به تقلید از سرخ پوست های آنجا می جویدند. همین صمغ صنوبر اولین آدامسی بود که در اوایل قرن هیجدهم میلادی در آمریکا به بازار عرضه گردید.

آمریکایی ها برای اولین بار در سال 1860 میلادی چیکل را از آمریکای مرکزی خریدند و می خواستند آن را جانشین کائوچو کنند. اما در حدود سال 1890 میلادی بود که چیکل را در صنعت آدامس سازی نیز مورد استفاده قرار دادند و به این ترتیب، این آغاز صنعت آدامس سازی مدرن در جهان به شمار رفت.

[toggle title=”برای مشاهده منابع اینجا کلیک کنید.” state=”close” ]

مقاله علمی و آموزشی «چگونه آدامس به وجود آمد؟»، نتیجه ی تحقیق و پژوهش، گردآوری و نگارش هیئت تحریریه پورتال یو سی (شما می توانید) می باشد. در این راستا کتاب به من بگو چرا و چگونه، نوشته ی آرکادی لئوکوم و ترجمه سعید درودی از انتشارات بهزاد، منتشر شده در 1391 با شابک 8-57-5959-964 به عنوان منبع اصلی مورد استفاده قرار گرفته است.

[/toggle]

نمایش بیشتر

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

مطالب مشابه

دکمه بازگشت به بالا